frosted flake wood

"Στον πλανήτη Happy..."

28.12.04

Πέρασαν δυο ώρες και γω ακόμα αναρωτιέμαι αν έχω πάει σε χειρότερο πάρτυ, από τότε που έγινε η κηδεία του παππού μου. Οι σφήνα-συνεστιάσεις ανάμεσα σε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά δεν είναι το φόρτε μου, αλλά πήγα γιατί είναι διακοπές, οι φίλοι σκόρπισαν και δεν άντεχα άλλο οικογενειακό τραπέζι.
.....(επειδή μου λείπεις, επειδή περνάει ο καιρός και δεν αντέχω, επειδή τα λεπτά φαίνονται αιώνες χωρίς εσένα, επειδή τα γράφω όλα αυτά και δεν νιώθω έντονα την ανάγκη να κάνω εμετό)....
Θα πάρω μια απ'τα ίδια παρακαλώ, και κύριε Πως-Σε-Λένε να ξέρεις ότι με το ποτό δεν τα πάω καλά.
Πραγματικά, το είχα ανάγκη να τον δω ευτυχισμένο χωρίς εμένα, γιαυτό πήγα νωρίτερα στο πάρτυ, καθότι ήθελα να απολαύσω την παράσταση από την αρχή, σαν μύγα που κάθεται στο μάρμαρο και περιμένει την μυγοσκοτώστρα. Χτυπάει το τρίτο καμπανάκι και μπαίνει στο δωμάτιο, όπως ένας αρχαιολόγος σε μουσείο, όλα τον ενδιαφέρουν, αλλά τα έχει ξαναδεί.
Πλησιάζει να χαιρετήσει, ενώ εγώ προετοιμάζω τις ατάκες μου -μου τις ψιθυρίζει το διαβολάκι στον αριστερό μου ώμο ως άξιος υποβολέας. Χαιρέτησα πρώτη, αδιάφορα, και εξαφανίστηκα στην πρώτη πόρτα που βρήκα μπροστά μου ελπίζοντας να είναι η τουαλέτα. Φυσικά, δεδομένου ότι στο μικρό μας δραματάκι πρωταγωνιστώ εγώ, ήταν η κουζίνα...

3 Σχόλια

"Αγαπητέ Σωτήρη..."

23.12.04

Είναι υπερβολική απαίτηση το να μην διαβάζουν το ημερολόγιο σου;

Μια φορά μια φίλη είχε διαβάσει το ημερολόγιο μου. Η πλάκα ήταν ότι θύμωσε κιόλας, γιατί έγραφε κάποια πράγματα που πληγώνουν. Η ερώτηση είναι: φταίω εγώ που τα έγραψα ή αυτή που τα διάβασε;

Θύμωσα πάρα πολύ, όχι τόσο γιατί ήταν κάτι πολύ προσωπικό όσο για το ότι πληγώθηκε ενώ την είχα προειδοποιήσει... Μερικοί- μερικοί δεν καταλαβαίνουν....
Ότι έγινε, έγινε. Δεν είναι αναγκη να μαθευτούν τα πάντα, να αναλυθούν οι αιτίες ή τα αποτελέσματα. Αν θες να δεις δεν ευθύνομαι εγώ για το αν θα σ'αρέσει ή όχι. Δεν υπάρχουν εμπόδια από μέρους μου. Έτσι και αλλιώς, όπως είπε και ο Αλ Καπόνε "αν κάτι θες να μείνει μυστικό, μην το πεις σε κανένα", πράγμα που εφαρμόζω. Πιο πιθανό είναι να μάθεις κάτι για σένα από το ημερολόγιο μου, παρά κάτι για μένα.

Από τότε σταμάτησα να γράφω ημερολόγιο, πάνε σχεδόν 6 χρόνια.

Γράφω ορισμένα πράγματα, για το λόγο ότι δεν θέλω να τα ξεχάσω, και μόνο. Δεν είναι "σωστά" ή "λάθος", δεν προσφέρονται για κριτική, δεν είναι έκθεση για το πως πέρασα το σαββατοκύριακο.

4 Σχόλια

"Big Fish"

20.12.04

Την είδα σήμερα το πρωί, στην Πειραιώς λίγο πριν την Ομόνοια. Είχε ίσια κοντά μαύρα μαλλιά και κάπνιζε. Βιαστική, πέρασε γρήγορα το δρόμο με κόκκινο, φύσηξε με δύναμη τον καπνό και πέταξε την γόπα της στο τσίγκινο κύπελλο μιας ζητιάνας αδιάφορα. Με άσπρο πουκάμισο και μπορντώ γραβάτα, έμοιαζε με "Ναταλία".

Δεν σκόπευα να την ακολουθήσω, απλά μπήκε και αυτή στο μετρό. Περπάτησα στο πλάι της, ώσπου φτάσαμε στις κυλιόμενες. Άρχισα να κατεβαίνω. Ρίχνοντας μια πλάγια ματιά κατάλαβα ότι ήταν δίπλα μου, διατηρώντας ίδια ταχύτητα με μένα, παρόλο που προτίμησε τις κανονικές σκάλες, μέχρι που φτάσαμε στην αποβάθρα. Ακούμπησα στον τοίχο και άρχισα να παρατηρώ τους ανθρώπους απέναντι (έπαιζα το "βρες το χειρότερο πουκάμισο").
"Αυτός με το κίτρινο... με τη μωβ γραβάτα"
Την κοίταξα. Η φωνή της ήταν γλυκιά, λίγο ένρινη.
"Το ξέρω ότι μας έχεις καταλάβει... και αυτός δικός μας είναι. Μπορείς να συνεχίσεις να με λες Ναταλία αν σ'αρέσει, αν και δεν είναι αρκετά εκκεντρικό για τα γούστα μου."
Ομολογώ, ξαφνιάστηκα. Δεν περίμενα να μου μιλήσει, πόσο μάλλον να "αποκαλυφθεί", αμφιβάλλοντας για το κατά πόσο κοσμοϊστορική ήταν αυτή η "αποκάλυψη". Πως απαντάνε σ'αυτό; Δεν ξέρω αν ένα χλιαρό "χα- χάρηκα" θα ήταν αρκετά εκκεντρικό για τα γούστα της, αλλά σώθηκα από το μετρό.
Μπήκαμε μέσα και κάθισε απέναντι μου.
"Τι κάνεις εδώ; Έχουμε συνάντηση το βράδυ, το ξέρεις;"
"Εεεε... Από τη σχολή έρχομαι" ....και στην κορφή κανέλλα.

Με κοίταξε παράξενα και δεν μου μίλησε για τις επόμενες στάσεις. Κατεβήκαμε μαζί στον τερματικό σταθμό και μου ανακοίνωσε πως καλύτερα θα ήταν να έρθει σπίτι μου, να πάμε μαζί στην συνάντηση και ήλπιζε ότι δεν θα έχω πρόβλημα. Τότε ήταν η στιγμή που αναρωτήθηκα: "Ποιός ακολουθεί ποιόν;". Φυσικά και δεν έιχα...
Άνοιξα την πόρτα και την άφησα να περάσει πρώτη. Αυτό που θαυμάζω στις Ναταλίες, είναι ο αέρας τους. Μπαίνουν, και ξαφνικά ο χωρος τους ανήκει- είναι το είδος τους τέτοιο, εμπιστεύονται εύκολα. Η συγκεκριμένη κάθισε στον καναπέ, ενώ εγώ σαν καλή οικοδέσποινα πήγα να φτιάξω καφέ.

"Γιατί, αχ γιατί έφυγες από το μονοπάτι και ήρθες στο Δάσος, Κοκκινοσκουφίτσα;" σκέφτηκα καθώς έπινε. Είναι δυνατόν να πιστεύουν όλες ότι είμαι μία απο αυτές;... Πολύ έυκολα θύματα για το δικό μου έιδος.

Όλες οι "Ναταλίες" που έρχονται σπίτι μου έχουν να το λένε- που λέει ο λόγος....
Φτιάχνω καφέ- Θάνατο....

1 Σχόλια

"Θυμάμαι..."

16.12.04

... ήταν χθές
...ήταν αύριο
...τα είδα όλα
...έκθεση υπερβολική
...λογική απογοήτευση
...αναζήτηση
...έσβησε άδοξα.

Γιατί δεν απαντώ;;
Δεν είναι γιατι δεν θέλω να μάθεις.
Ειναι γιατί μ'αρέσει που ρωτάς...

1 Σχόλια

"Ευτυχία και τα συμπτώματά της..."

14.12.04

Σήμερα ζω σε ένα ζαχαρένιο, ροζ συννεφάκι και όχι δεν κατεβαίνω, δεν κατεβαίνω!!! Καταλαβαίνω πότε με χτυπάει η ευτυχία κατακούτελα από το γεγονός ότι αρχίζω να τραγουδάω Σινάτρα. Δεν ξέρω πως το έχω συνδυάσει, αλλά μου δημιουργεί μια ευφορία η φωνή του. Σιγοτραγουδάω, περπατάω στο ρυθμό και αν δεν με βλέπει κανένας μπορεί να κάνω και καμιά στροφούλα!
Τι σημασία έχει αν ο κόσμος καίγεται; θα ασχοληθώ από αύριο... για σήμερα όλα είναι ωραία! και αυτά που δεν είναι απλά χρειάζονται επανεκτίμηση!!

Σήμερα με τα κορίτσια ρεζιλευτήκαμε σε μια καινούργια καφετέρια (πιάνουμε διαφορετική κάθε εβδομάδα). Παίζαμε ένα παιχνιδάκι με ένα νόμισμα το οποίο το στερεώνεις σε μια χαρτοπετσέτα, που είναι κολλημένη με νερό στο χείλος ένος ποτηριού, και σκοπός ηταν να ανοίγουμε τρύπες με το τσιγάρο στη χαρτοπετσέτα αλλά με προσοχή ώστε να μην πέσει το νόμισμα στο ποτήρι. Τέλοσπάντων, αφού χαλάσαμε τον κόσμο από τις φωνές (φανταστείτε το θέαμα: 5 γαιδούρες να τσιρίζουν πάνω από ένα ποτήρι), βάλαμε φωτιά σε μία χαρτοπετσέτα η οποία φούντωσε! Ακόμα αναρωτιέμαι πως δεν μας πέταξαν με τις κλωτσιές!!

0 Σχόλια

" Χριστούγεννα.... Πάλι;"

9.12.04

Νομίζω με συνεπήρε το πνεύμα των Χριστουγέννων... Σήμερα κάθησα και έφτιαξα (ολ-αμέρικαν) cookies... Έτσι και ακούσω ψευτοεθνικιστικες αηδίες τύπου: " μα καλά, γιατί δεν έφτιαχνες μελομακάρονα ή κουραμπιέδες; Σε χαλανε οι ελληνικές συνταγές;" θα εκνευριστώ πάλι φέτος και δεν κάνει....
Συγνώμη κυριε εξυπνάκια με τα γυαλιά εσυ δεν ξέρεις να φτιάχνεις ούτε τοστ!!! Έχεις δοκιμάσει να φτιάξεις κουραμπιέδες;;;
Ε ναι λοιπόν... το δηλώνω!! δεν ξέρω να φτιάχνω τα παραδοσιακά γλυκά της γιαγιάς... αλλά το ομολογώ, όχι επειδη τα έφτιαξα εγώ, τα μπισκότα είναι φοβερά!!
Γι'αυτό παραθέτω την παραδοσιακή συνταγή, αυτή που φτιάχνω κάθε χρόνο έγω δηλαδή....

4 ποτήρια αλέυρι
2 ποτήρια μαύρη ζάχαρη
2 ποτήρια βούτηρο
2 κρόκους
2 βανίλιες (το έχω δοκιμάσει και με κανέλα)
4οογρ κουβερτούρα

λιώνουμε το βούτηρο και ρίχνουμε τη ζάχαρη... η μαύρη ζάχαρη δεν λιώνει εύκολα, να επιμείνετε!!! χτυπάμε τους κρόκους με την βανίλια( ή την κανέλα) και τους ρίχνουμε στο μίγμα. Μετά προσθέτουμε την σοκολάτα σε κομματάκια και το αλεύρι, και ζυμώνουμε ελαφρώς μέχρι να ανακατευθούν τα υλικα...
Πανεύκολο...

Υ.Γ. δεν έχω πάει για ψώνια ακόμα... ευτυχώς το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα δεν με χτυπησε τόσο βαριά....

4 Σχόλια

"Αρχείον"

6.12.04

"do you think i can stay to become nothing to you? Do you think i am an automaton? - a machine without feelings? and can bear to have my morsel of bread snatched from my lips, and my drop of living water dashed from my cup? Do you think that because i am poor, obscure, plain and little, i am soulless and heartless? You think wrong! - i have as much soul as you- and full as much heart! And if God have gifted me with some beauty and some wealth, i should have made it as hard for you to leave me, as it is now for me to leave you.I am not talking to you now through the medium of custom, conventionalities, nor even of mortal flesh: it is my spirit that addresses your spirit..." ("Jane Eyre", C.Bronte)

Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα γράμμα σε σένα... γιατί το έκανα αυτό; ποιό το νόημα να γράψω κάτι που κανείς δεν θα διαβάσει; μάλλον κανένα... δεν ξέρω κάτι παραπάνω...
Ξέρεις ήταν μια από αυτές τις νύχτες, που τα χέρια και η καρδιά είναι κρύα, που όσα ρούχα και να βάλεις δεν φτάνουν να μπαλώσεις την απώλεια... δεν ήμουν μόνη... Εξω ο παπαγάλος με κορόιδευε από το κλουβί του λες και ήταν έξω από τα κάγκελα... ο βλάκας...τόσα ξέρει και αυτός. Μέχρι που αρρώστησα, αναμενόμενο θα μου πείς... γιατι αφήνω κάθε βράδυ ανοιχτό το παράθυρο...
Πάντα φοβόμουν μαζί σου, έλεγα:" όταν τον φίλησα έγινε πρίγκιπας και τώρα φοβάμαι μην γίνω εγώ κάποια στιγμή κολοκύθα", γελούσες... Φεύγω πλέον από δω. Δεν αντέχω άλλο. Έκλεισα το παράθυρο και θα τελειώσω αυτό το γράμμα που ξεκίνησα τότε. Δεν είναι τόσο εύκολο, οι αναμνήσεις μου έχουν κιτρινίσει όσο αυτό το χαρτί... Και έξω ο παπαγάλος συνεχίζει να φωνάζει το όνομα ενός νεκρού...

0 Σχόλια

"Ξύπνησα άσχημα" ή " Η Μάγια πάει κομμωτήριο"

4.12.04

Η σημερινή μέρα ήταν από αυτές που απο τη στιγμή που ανοίγεις το βλέφαρο, το ασφαλές περιβάλλον που έχεις φτιάξει για τον εαυτό σου, ώστε να νομίζεις ότι είσαι καλά, λιώνει σαν παγωτό. Ειλικρινά, έψαξα κάθε γωνιά της ντουλάπας μου αλλά δεν βρήκα τίποτα να βάλω που να με ικανοποιεί. Κατέληξα σε ένα τζιν και μια μπλούζα ροζουλί χρώματος, που θυμίζει ραδιενεργά απόβλητα κινουμένων σχεδίων, και από πάνω ένα μαύρο παλτό. Πρόσθεσα γυαλιά ηλίου, γάντια-παρόλο που δεν έιχε τόσο κρύο- και μια νοητή φωτεινή πινακίδα στιο μέτωπό μου: "Η Μάγια δεν μπορεί να σας δεχτεί, είναι σε σύσκεψη". Η όλη προσπάθεια αποσκοπούσε στο να κρυφτώ όσο περισσότερο μπορούσα, να πάω στη σχολή γιατί έπρεπε, να αποφύγω τους ενοχλητικούς τύπους που έχουν όρεξη για κουβέντα και αστειάκια πρωί-πρωί, να κρατήσω την υπόσχεση σε μία φίλη και να πάμε κομμωτήριο....

Το κομμωτήριο για τις γυναίκες είναι σαν τις κηδείες για τις γριές. Πάνε, λένε τα νέα τους, πίνουν και κανένα καφεδάκι....

Το κομμωτήριο για μένα εκτός από βαρετό, είναι μια ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το τί ασχολείται η γυναίκα του σήμερα. Μετά από τέσσερεις ώρες ταλαιπωρίας, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι νέες τάσεις της μόδας είναι: (1) χειροποίητα κοσμήματα, (2) το τυρκουάζ, (3) εσώρουχα κεντημένα στο χέρι.

Πιστεύω ότι θα αργήσω να ξαναπάω....

1 Σχόλια

"Απεχθάνομαι..."

1.12.04

Έτσι, επειδή ξύπνησα καλά, αποφάσισα να κάνω μία λίστα από πράγματα που μισώ, μου τη σπάνε, με χαλάνε κ.λ.π

Απεχθάνομαι:
- την αγένεια
-τα αυτοκόλλητα πάνω στα καινούρια CD, που δεν βγαίνουν με τίποτα
-τα αυτοκόλλητα πάνω στα καινούρια βιβλία, που δεν βγαίνουν με τίποτα
-τα πατατάκια με περίεργες γεύσεις (κρεμμύδι, ντομάτα, τζατζίκι, μουσακάς κ.λ.π)
-την απάντηση "μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά", σε ερωτήσεις τύπου "Είναι δυνατόν να πέρασα Οργανική Χημεία;" ή "Θα μου κάτσει ο Johnny Depp;"
-τους ανθρώπους που πατάνε δύο φορές το κουμπί του ανελκυστήρα... κάτσε ρε άνθρωπε, τι το πατάς και το ξαναπατάς, μήπως θα κατέβει πιο γρήγορα;
-τις γριές με πι, μπαστούνι, τεχνητό μέλος κλπ που πάνε να περάσουν λεωφόρο χωρίς να έχει ανάψει το φανάρι...
-τους άντρες με σαγιονάρες
-τους ανθρώπους που τους ρωτάς ποιά είναι η αγαπημένη τους ταινία και σου λένε το "χιτάκι" της χρονιάς, λες και ξεκίνησαν φέτος να πηγαίνουν κινηματογράφο
-το DVD μου, που παίζει όλα τα χαζοθριλεράκια και ζαχαροβλακειούλες ενώ αρνείται πεισματικά να παίξει μια ταινία της προκοπής
-τα λεξικά
-τα αφιερώματα περιοδικών σε εξωτικά μέρη που δεν πρόκειται να παω ποτέ
-ένα κραγιόν μου, που είναι "made in australia" και έχει ταξιδέψει περισσότερο από μένα
-τα βιβλία-τούβλα της σχολής-και μόνο
-το συνάχι
-τα στρώματα θαλάσσης
-το ξεκούρδιστο πιάνο μου
-τη μοναξιά
-τους ανθρώπους που τελικά αποφασίζουν να μην πάμε για καφέ γιατι "έχει κρύο", "βρέχει", "είναι αργά", "βαριέμαι", "έχω φαγούρα", "ο Ερμής είναι ανάδρομος" κ.ο.κ.
-τους ανθρώπους που δεν ξέρουν τι γίνεται γύρω τους και αν τους δωθεί η ευκαιρία να μάθουν απλά την προσπερνάνε
-αυτούς που δεν ξέρουν να χάνουν
-αυτούς που δεν ξέρουν να κερδίζουν
-το να μπαίνουν στο δωμάτιο μου χωρίς να χτυπάνε την πόρτα
-το να μου φορτώνονται άτομα τύπου " Θα'ρθω και γώ. Δεν σε πειράζει εε;"
-να μου λένε κακίες άτομα ηλίθια
-να με γαργαλάνε
-να μου ζητούν να εξηγήσω κάτι "εγώ που ξέρω απ'αυτά" και μετά να με κατηγορούν ότι κάνω τον Ξερόλα
-να μου τη λένε επειδή γκρινίαζω συνέχεια
-να μου τη λένε επειδή εκπλήσσομαι που κάποιος δεν ξέρει καλλιτέχνες όπως η Bjork, η Alanis Morissette, o Moby
- να μου τη λένε γενικώς
-να προσπαθούν να με βοηθήσουν όταν λέω ότι δεν χρειάζομαι βοήθεια
-... να τα κάνουν χειρότερα
-... να λένε μετά δικαιολογίες τύπου "εγώ για σένα το έκανα"
-να με αφήνουν να μιλάω χωρίς να με προσέχουν
-την Φυσική
- την ψαλίδα
-τα βαμμένα νύχια με χρώματα μπλέ ελεκτρίκ, λαχανί, κοκκινο "το χρώμα του πάθους" κ.λ.π.
-τις γυναίκες που δεν ξέρουν να περπατάνε με τακούνια, όμως επείδη το δεκάποντο είναι τις μόδας θα το φορέσουν
-να σιδερώνω πουκάμισα
-να κάνω μπάνιο με κρύο νερό
-τον ρατσισμό
-τον Κακαουνάκη
-τον ήχο που κάνει το κουταλάκι στην κούπα όταν κάποιος χτυπάει τον νες καφε ειδικά όταν αυτό γίνεται στις 6.30 το πρωί
-τα ανοιχτα κινητά στο σινεμά ή θέατρο
-το πιστολάκι

χμμμμ.... νομίζω αυτά είναι....
τελείωσε η λίστα με τις παραξενιές μου.... :)

7 Σχόλια

Maya

Περασμένα

Περασμένα Ξεχασμένα

"Στον πλανήτη Happy..."

"Αγαπητέ Σωτήρη..."

"Big Fish"

"Θυμάμαι..."

"Ευτυχία και τα συμπτώματά της..."

" Χριστούγεννα.... Πάλι;"

"Αρχείον"

"Ξύπνησα άσχημα" ή " Η Μάγια πάει κομμωτήριο"

"Απεχθάνομαι..."

Links