<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d9322014\x26blogName\x3dFrosted+Flake+Wood\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://ffwood.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://ffwood.blogspot.com/\x26vt\x3d-7538618771097144035', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>
<< Home

Maya

Πρέπει να με μπέρδεψαν με τη μέλισσα.Θα έλεγα ότι είναι τα φτερά που οδήγησαν στο συμπέρασμα... ή το γεγονός ότι δεν έχει καταλάβει κανείς τι ζώο είμαι!

View my complete profile

Περασμένα

"Κατάρα"
"Ξέχασα"
"Ξανά..."
"... and stay out"
"Πόρτες από τούβλα"
"Τι θα το κάνεις το χταπόδι;"
"Sammy"
"Zephyr Song"
"Απόδοση"
"Παρουσιάστε"

Περασμένα Ξεχασμένα

11/01/2004 - 12/01/2004
12/01/2004 - 01/01/2005
01/01/2005 - 02/01/2005
02/01/2005 - 03/01/2005
03/01/2005 - 04/01/2005
04/01/2005 - 05/01/2005
05/01/2005 - 06/01/2005
06/01/2005 - 07/01/2005
07/01/2005 - 08/01/2005
08/01/2005 - 09/01/2005
09/01/2005 - 10/01/2005
10/01/2005 - 11/01/2005
11/01/2005 - 12/01/2005
12/01/2005 - 01/01/2006
01/01/2006 - 02/01/2006
02/01/2006 - 03/01/2006
03/01/2006 - 04/01/2006
04/01/2006 - 05/01/2006
05/01/2006 - 06/01/2006
06/01/2006 - 07/01/2006
10/01/2006 - 11/01/2006
06/01/2009 - 07/01/2009
07/01/2009 - 08/01/2009
10/01/2009 - 11/01/2009
06/01/2010 - 07/01/2010

"Φρίκη"

28.11.05
"Την παθαίνεις. Λέω, όταν ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις ότι...
Ας πούμε, γύρω σου, συμβαίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, σαν παράλληλες ιστορίες, σαν ταινίες της ίδιας σεζόν. Και συ είσαι ένας απλός ηθοποιός. Υπάρχουν οι πρωταγωνιστές, υπάρχουν και οι απλοί ηθοποιοί. Ε, φρικάρεις όταν καταλαβαίνεις ότι πρώτον δεν είσαι πρωταγωνιστής και δεύτερον, έχεις τον αηδιαστικό χαρακτήρα του "φίλου". Ξέρεις τι εννοώ όταν λέω "φίλος". Είμαι σίγουρος ότι το πιασες. Ξέρεις, λέω τον τύπο που είναι φίλος του πρωταγωνιστή και σε κάποια φάση πεθαίνει, γύρω στο τέταρτο πριν το τέλος, εκεί που το κοινό τον έχει συμπαθήσει και τι κρίμα, ο πρωταγωνιστής εκδικείται τον άδικο χαμό του και φεύγει με την γκόμενα στο ηλιοβασίλεμα, μηχανή, σκόνη, αέρας, δερμάτινο, χωρις κράνος, ροκιά, και δεν συμμαζεύεται. Τίτλοι."
Ίσως όλο αυτό να είναι κόμπλεξ (δικό σου; δικό μου;). Μπορώ να το πιστέψω αλλά δεν θέλω. Για την ακρίβεια δεν θέλω ούτε να το ξέρω. Και δεν ξέρω τίποτα άλλο εκτός από το συναίσθημα. Και αυτό μου αρκεί.
Είχα πει ότι σας έχω κηδέψει χίλιες φορές, εκείνη την Δευτέρα.
Και σήμερα Δευτέρα είναι.
Μισώ τις Δευτέρες.

"Να Μη Μοιάζεις"

25.11.05
Το ξέρεις ότι άμα πεις ψέματα, πολλές φορές δεν υπάρχει γυρισμός, γιατί δεν υπάρχει και δικαιολογία. Αυτές οι ασυμφωνίες με κουράζουν. Πιο πολύ όμως με κουράζει το "θα".
"Κάνε εσύ και θα...", " προσπάθησε εσύ και θα...", "Δείξε εσύ και θα...". Μα επιτέλους, θέλω να κάνετε εσείς και γω να...
:(

"Ανησυχίες; Μπααα..."

24.11.05
Κάνω όλα αυτά που δεν θα πρεπε να κάνει κάποιος που γράφει (καθοριστική) πρόοδο αύριο, όπως το να γράφω τούτο δω.
Δεν ξέρω άμα αισθάνομαι καλά, ούτε αν θα πρεπε να είμαι ικανοποιημένη με τον εαυτό μου. Ξέρω πως είδα μια παλιά φίλη χθες στη στάση και χάρηκα πολύ. Φεύγει ο ένας έρχεται ο άλλος. Πολύς κόσμος μαζεύεται και όλο πηγαινοέρχεται. Και είναι όλα άτυπα ραντεβού.
Δεν έχω λεφτά για ψώνια. Δεν έχω διάθεση για ψώνια.
Έρχονται και Χριστούγεννα σου λέει, τι χαρά!
Έλεος.
Και πες τα Χριστούγεννα τα καταπίνω... η πρωτοχρονια; Δεν αντέχεται η πρωτοχρονια με καμία δύναμη. Έχω να περάσω καλή πρωτοχρονια 10 χρόνια, χωρίς υπερβολή δηλαδή την μισή μου ζωη...
Τελοσπάντων, νωρίς είναι ακόμα...
PS: Και δεν θα πείραζε να έπαιρνες και κάνα τηλέφωνο. Το ότι δεν πέθανα δεν λέει κάτι...

"Είσαι Ο Επόμενος;"

14.11.05
Ναι, οι γονείς μου κάποια στιγμή θα γυρίσουν από τη Θεσσαλονίκη, εγώ τι φταίω να μου σπάτε τα νεύρα; Και τι παίρνετε εμένα τηλέφωνο; Που να ξέρω γω;
Και δεν μου πήραν και τσουρέκι. Ακούς εκεί να μην μου πάρουν τσουρέκι! Γιατί δηλαδή; τόσο δύσκολο είναι να πας και να στηθείς στο ζαχαροπλαστείο να πάρεις ένα;
Δεν έχω τίποτα. Άει στο διάολο με πρήξατε και σήμερα...
Δεν θέλω να πάω στη σχολή. Δεν θέλω να κάνω τίποτα. Δεν θέλω πάλι να αρχίσεις να μου λες τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια.
Εμένα δεν μου γράψατε κάρτα... Γιατί εμένα δεν μου γράψατε κάρτα;
Τι σκατά ρωτάς εσύ άμα δεν θες να μάθεις; Ε τι περιμένεις να σου πω, προφανώς έχω κάποιο πρόβλημα, αν δεν θες να ασχολείσαι με προβλήματα μην ρωτάς.
Έχω βαρεθει να σας αγαπώ συνέχεια. Να πάτε να πνιγείτε ρε, σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι, σκασίλα μου μικρή και πέντε ποντικοί. ουστ!
Και σε χίλια χρόνια από τώρα θα κοιτάω πίσω και θα μετανοιώνω γιατί θα βλέπω ότι δεν άξιζε.
Πάω για κλάδεμα τώρα...

"Διάφανα Τα Φτερά"

13.11.05
Πασχίζεις να ανέβεις ένα βουνό. Παλεύεις με τα στοιχεία της φύσης και τις αντίξοες συνθήκες. Κρυώνεις, πεινας, σπας τα νύχια σου και γδέρνεις τα δάχτυλα ως το κόκκαλο. Πρέπει να τρέξεις να βιαστείς, να προλάβεις, να είσαι πρώτος από όλους γιατί αν χάσεις και σε αυτόν τον αγώνα ποιος ξέρει αν θα έχεις το κουράγιο να ανέβεις άλλο βουνό. 'Αλλο βουνό που να αξίζει, να είναι ψηλό και αγέρωχο, με πάγο πάνω πάνω αλλά και με ένα μικρό σπιτάκι, με καταφύγιο και αναμμένη φωτια.
Και όταν μετά από καιρό και μεγάλη ταλαιπωρία φτάσεις επάνω τι μεγάλη πίκρα αν θα συναντήσεις ένα άλλο σημαιάκι καρφωμένο. Ένα σημαιάκι παλιο και ξεσχισμένο αλλά που ακόμα στέκει εκεί πριν από σένα και που θα παραμείνει αφού φύγεις. Απ'το καταφύγιο δεν υπάρχει πια παρά ο σκελετός του, το κατέστρεψε μια μπόρα, όταν ήταν θυμωμένοι οι καιροί και οι άνεμοι.
Θα κοιτάξεις και θα χαζέψεις πέρα μακριά τους άλλους προορισμούς και για λίγο θα λυπηθεις τον εαυτό σου. Κλαίγοντας θα πετάξεις όλες τις αποδείξεις ότι κάποτε ήσουν εδώ, άλλωστε τι νόημα έχει να ανοίξεις ακόμα μία πληγή.
Θα τρέξεις μακριά πάλι, γιατί από μικρός τελευταίος ερχόσουν και έχεις αρχίσει να δέχεσαι ότι δεν θα βρεις ποτέ τη χαμένη σου πατρίδα...

"Επανάληψις"

11.11.05
Σου το χα πει Σου το χα πει Σου το χα πει Σου το χα πει Σου το χα πει...
Δεν ήθελα να ξέρω Δεν ήθελα να ξέρω Δεν ήθελα να ξέρω Δεν ήθελα να ξέρω Δεν ήθελα να ξέρω...
Τώρα έμαθες; Τώρα έμαθες; Τώρα έμαθες; Τώρα έμαθες; Τώρα έμαθες; Τώρα έμαθες;
......
Άντε να αλλάξεις τον κόσμο τώρα. Και άμα έχεις χρόνο πέρνα και απο δώ.

"Ρε Συ Πρόσεχε"

10.11.05
"Η ζωή σου περιστρέφεται γύρω από..."
"Ξέχνα το, είναι μαλάκια"
"Δεν θα τα ανεχόσουν διαφορετικά, γιατί να το κάνεις και τώρα;"
"Εσύ το είπες, να μην κοιτάμε πίσω"
"Δεν θα πληγωθείς; τι; τι; ΤΙ;"
"Καλά δεν το βλέπεις; Που πετας;"
"Και είναι η πρώτη φορά που δε σε κράτησα"
"Μίλα επιτέλους. Πες τα μας"
"Για πες για το κουτσομπολιο! Το ποιο; όχι βρε..."
"Και δεν έχω ιδέα τι σκατά φοβάσαι."
"Μα καλά δεν κουράστηκες;"

"Για Μένα"

8.11.05
Δεν έχω πονοκέφαλο όμως σήμερα ξύπνησα χάλια. Και δεν γίνεται τίποτα.
Και εσυ είχες κάθε δίκιο να θυμώσεις που δεν ήρθα σήμερα, αλλά δεν είναι επειδή δεν σας σκέφτηκα. Καλά ναι, δεν σας σκέφτηκα η αλήθεια είναι. Εδώ δεν μπορώ να σκεφτώ εμένα. Για την ακρίβεια δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα αυτή τη στιγμη.
Και το παλεύω να βρω τι είναι αυτό το "τίποτα" που έχω...

"Μέτωπο Καθαρό"

7.11.05
και ξαφνικά όταν σε ξυπνάει ο ήλιος που μπαίνει από την μπαλκόνοπορτα το κέφι φτιάχνει και αφήνεις πίσω όλα τα πικρά και πικρόχολα...
Όχι το κατάστημα δεν υποχρεούται να έχει δελτία παραπόνων έχει όμως κάτι πανάρχαια παπούτσια όπου μπορείτε να γράψετε όνομα, επίθετο και ιδιότητα.
Καλημέρα σας...

"Άυριο Θα Δείξει..."

4.11.05
ΜερικέΣ φορέΣ νιώθω ενοχέΣ αλλά μετά μου περνάει. (Ήταν 11 Μαρτίου.)
Άμα ψάχνεις βρίσκεις. Άμα έχεις όρεξη να γράψεις μαλακίες το κάνεις.
Ναι σήμερα ήθελα να φτιάξω γλυκά. Όχι δεν έφτιαξα...

"Θέλω..."

3.11.05
"Θέλω να ρθεις ένα πρωί να μου χτυπήσεις το κουδούνι, να κάτσεις να πιούμε καφέ.
Να φέρεις κρουασάν και να μου πεις πόσο όμορφη είμαι με γυαλιά και πυτζάμες.
Χωρίς να στο πω.
Θέλω να έρθεις μια μέρα να με πάρεις από τη δουλειά και να με γυρίσεις σπίτι.
Να κάνουμε μαζί ένα ζεστό μπάνιο και να διαβάζουμε αγκαλια.
Χωρίς να στο πω."
Θέλω να σταματήσω να τρέχω στην βροχή με μια χαλασμένη ομπρέλα να προλάβω το λεωφορείο και να σκοντάφτω στην άλλη. Σ'αυτη που δεν άνοιξε ποτέ την ομπρέλα, μυρίζει ένα τριαντάφυλλο στη μέση του δρόμου και παριστάνει ότι είναι από σένα.
Με συγχωρείτε δεσποινις...

"Εδώ"

1.11.05
Γυρίιιιιισαμε, γυρίιιιισαμε. Υπέροχα περάσαμε. Φυσικά.
Κάποιος έχασε την μελαγχολία του γυρισμού και τη βρήκα εγώ. Και μου το έλεγε η μάνα μου, όταν ήμουν μικρή, να μην μαζεύω ότι βρίσκω πεταμένο στο δρόμο.
Αυτά τα τραγικά, τα ολίγα.

Links

Αρετή
Αντιγόνη
Ανισόρροπος
Συνήθης Ύποπτη
Αρκούδος
Estarian
Pegasus
Vague Tourist
Wisdom