Πασχίζεις να ανέβεις ένα βουνό. Παλεύεις με τα στοιχεία της φύσης και τις αντίξοες συνθήκες. Κρυώνεις, πεινας, σπας τα νύχια σου και γδέρνεις τα δάχτυλα ως το κόκκαλο. Πρέπει να τρέξεις να βιαστείς, να προλάβεις, να είσαι πρώτος από όλους γιατί αν χάσεις και σε αυτόν τον αγώνα ποιος ξέρει αν θα έχεις το κουράγιο να ανέβεις άλλο βουνό. 'Αλλο βουνό που να αξίζει, να είναι ψηλό και αγέρωχο, με πάγο πάνω πάνω αλλά και με ένα μικρό σπιτάκι, με καταφύγιο και αναμμένη φωτια. Και όταν μετά από καιρό και μεγάλη ταλαιπωρία φτάσεις επάνω τι μεγάλη πίκρα αν θα συναντήσεις ένα άλλο σημαιάκι καρφωμένο. Ένα σημαιάκι παλιο και ξεσχισμένο αλλά που ακόμα στέκει εκεί πριν από σένα και που θα παραμείνει αφού φύγεις. Απ'το καταφύγιο δεν υπάρχει πια παρά ο σκελετός του, το κατέστρεψε μια μπόρα, όταν ήταν θυμωμένοι οι καιροί και οι άνεμοι. Θα κοιτάξεις και θα χαζέψεις πέρα μακριά τους άλλους προορισμούς και για λίγο θα λυπηθεις τον εαυτό σου. Κλαίγοντας θα πετάξεις όλες τις αποδείξεις ότι κάποτε ήσουν εδώ, άλλωστε τι νόημα έχει να ανοίξεις ακόμα μία πληγή. Θα τρέξεις μακριά πάλι, γιατί από μικρός τελευταίος ερχόσουν και έχεις αρχίσει να δέχεσαι ότι δεν θα βρεις ποτέ τη χαμένη σου πατρίδα...
Κάθε τόσο και για δικούς μας λόγους επιλέγουμε να κοπιάσουμε για πράγματα που ξέρουμε ότι δεν θα κερδίσουμε.. Τον αγώνα ανάβασης του βουνού το βλέπω διαφορετικά.. Εάν όντως πρέπει ταλαιπωρηθώ για να ανέβω το δύσκολο θα μειώσω τις προσδοκίες μου για΄να μην απογοητευτώ. Αν υπάρχει σπιτάκι θα είναι μία ευχάριστη έκπληξη αν όχι..έτσι κι αλλιώς δεν περιμένω τίποτα..δεν θα με νοιάξει. Αν κάποιος άλλος πέρασε απο εδώ πρίν απο εμένα το βλέπω θετικά..κι άλλοι παιδεύονται, δεν είμαι μόνη στη ζωή. Θα βάλω μιά πιό φρέσκια σημαιούλα δίπλα στη παλιά σαν φάρο για τους επόμενους αναβάτες. Θα κυττάξω γύρω μου τη θέα και θα συγχαρώ τον εαυτό μου που επέτυχε ένα τόσο δύσκολο όνειρο
Οσο για το άν φαίνεται κάπου η χαμένη μου πατρίδα..μπορεί να είναι μέσα στα πόδια μου και να μη τη βλέπω, ή μπορεί να άλλαξε και απο πατρίδα να έγινε ένα αγαπημένο καταφύγιο που εκεί με περιμένει. Το ταξείδι που έκανα ήταν δύσκολο και ίσως ποτέ να μην το ξανακάνω.. όμως μπόρεσα και έφθασα στην κορυφή και τα είπα με τα αστέρια!
"Και θα στήσω σημαίες στις κορφές μου για να φαίνονται οι αντοχές μου... με μια πίστη μισή και στο χέρι μια ευχή."
____ Κωλόσπιτα και στη θάλασσα και στα βουνά,τί τα θες, τί τα γυρεύεις, μην πετάξεις τίποτα,πατρίδα θα είναι αυτό που θα διαλέξεις για όσο σε διαλέξει εκείνο και για όσο θα το παλέψεις. Παρτίδα τώρα, είναι μάλλον κάτι άλλο...
Είναι πολύ περίεργο που ο καθένας έχει την δική του άποψη γιατι σκεφτόμουν κάτι πολύ συγκεκριμένο...
marina: Να μπορούσα να μειώσω τις προσδοκίες μου... αλήθεια να μπορούσα! Και αυτό ακριβώς φοβάμαι, το να μην μπορώ να συνεχίσω να ταξιδεύω για άλλες πολιτείες... Δεν βαριέσαι... "και ο γυρισμός ειναι ταξίδι"
taflinel: για σένα τι να πω... ή κατάλαβες ή ήταν λάκυ γκες. Παρακαλώ ενημερώστε...
Αρετή: τι τα θες, τι τα γυρεύεις... έχεις δίκιο όμως. Μάλλον θα πρέπει να κόψω τις πολλές παρτίδες με τις χαμένες πατρίδες... :)
"Διάφανα Τα Φτερά"
13.11.05Και όταν μετά από καιρό και μεγάλη ταλαιπωρία φτάσεις επάνω τι μεγάλη πίκρα αν θα συναντήσεις ένα άλλο σημαιάκι καρφωμένο. Ένα σημαιάκι παλιο και ξεσχισμένο αλλά που ακόμα στέκει εκεί πριν από σένα και που θα παραμείνει αφού φύγεις. Απ'το καταφύγιο δεν υπάρχει πια παρά ο σκελετός του, το κατέστρεψε μια μπόρα, όταν ήταν θυμωμένοι οι καιροί και οι άνεμοι.
Θα κοιτάξεις και θα χαζέψεις πέρα μακριά τους άλλους προορισμούς και για λίγο θα λυπηθεις τον εαυτό σου. Κλαίγοντας θα πετάξεις όλες τις αποδείξεις ότι κάποτε ήσουν εδώ, άλλωστε τι νόημα έχει να ανοίξεις ακόμα μία πληγή.
Θα τρέξεις μακριά πάλι, γιατί από μικρός τελευταίος ερχόσουν και έχεις αρχίσει να δέχεσαι ότι δεν θα βρεις ποτέ τη χαμένη σου πατρίδα...
4 Σχόλια:
Κάθε τόσο και για δικούς μας λόγους επιλέγουμε να κοπιάσουμε για πράγματα που ξέρουμε ότι δεν θα κερδίσουμε..
Τον αγώνα ανάβασης του βουνού το βλέπω διαφορετικά..
Εάν όντως πρέπει ταλαιπωρηθώ για να ανέβω το δύσκολο θα μειώσω τις προσδοκίες μου για΄να μην απογοητευτώ. Αν υπάρχει σπιτάκι θα είναι μία ευχάριστη έκπληξη αν όχι..έτσι κι αλλιώς δεν περιμένω τίποτα..δεν θα με νοιάξει.
Αν κάποιος άλλος πέρασε απο εδώ πρίν απο εμένα το βλέπω θετικά..κι άλλοι παιδεύονται, δεν είμαι μόνη στη ζωή. Θα βάλω μιά πιό φρέσκια σημαιούλα δίπλα στη παλιά σαν φάρο για τους επόμενους αναβάτες.
Θα κυττάξω γύρω μου τη θέα και θα συγχαρώ τον εαυτό μου που επέτυχε ένα τόσο δύσκολο όνειρο
Οσο για το άν φαίνεται κάπου η χαμένη μου πατρίδα..μπορεί να είναι μέσα στα πόδια μου και να μη τη βλέπω, ή μπορεί να άλλαξε και απο πατρίδα να έγινε ένα αγαπημένο καταφύγιο που εκεί με περιμένει.
Το ταξείδι που έκανα ήταν δύσκολο και ίσως ποτέ να μην το ξανακάνω..
όμως μπόρεσα και έφθασα στην κορυφή και τα είπα με τα αστέρια!
"Και συ
χαμένη μου πατρίδα,
μακρινή,
θα γίνεις χάδι και πληγή,
σαν ξημερώσει(ς)
σ’ άλλη γη."
Καλημέρα. ;)
"Και θα στήσω σημαίες στις κορφές μου
για να φαίνονται οι αντοχές μου...
με μια πίστη μισή και στο χέρι μια ευχή."
____
Κωλόσπιτα και στη θάλασσα και στα βουνά,τί τα θες, τί τα γυρεύεις,
μην πετάξεις τίποτα,πατρίδα θα είναι αυτό που θα διαλέξεις για όσο σε διαλέξει εκείνο και για όσο θα το παλέψεις. Παρτίδα τώρα, είναι μάλλον κάτι άλλο...
Είναι πολύ περίεργο που ο καθένας έχει την δική του άποψη γιατι σκεφτόμουν κάτι πολύ συγκεκριμένο...
marina: Να μπορούσα να μειώσω τις προσδοκίες μου... αλήθεια να μπορούσα! Και αυτό ακριβώς φοβάμαι, το να μην μπορώ να συνεχίσω να ταξιδεύω για άλλες πολιτείες... Δεν βαριέσαι... "και ο γυρισμός ειναι ταξίδι"
taflinel: για σένα τι να πω... ή κατάλαβες ή ήταν λάκυ γκες. Παρακαλώ ενημερώστε...
Αρετή: τι τα θες, τι τα γυρεύεις...
έχεις δίκιο όμως. Μάλλον θα πρέπει να κόψω τις πολλές παρτίδες με τις χαμένες πατρίδες... :)
Πείτε κι εσείς κάτι!
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα