frosted flake wood

"What went wrong in your head?"

30.1.05

δεν τραγουδάω...
δε χορεύω...
δε ζωγραφίζω...
δε γράφω μουσική...
δεν ξέρω να γράφω ωραία λόγια...
δεν ξέρω να λέω ωραία λόγια...

χμμμ... Συγγνώμη;;

0 Σχόλια

"Παράλογο;..."

27.1.05

Από μικρή έχω συνηθίσει στα οικογενειακά τραπέζια, οπότε μου φαίνεται περίεργο να τρώω μόνη μου. Μην έχοντας κάτι να ασχοληθώ την ώρα του φαγητού σήμερα/χθές το μεσημέρι άνοιξα την τηλεόραση ("Τηλεόραση, θετικά και αρνητικά", έκθεση, έκτη δημοτικού: "...και τέλος, είναι μία συντροφιά για τους μοναχικούς ανθρώπους." Τι μαλακίες έγραφα!).
Alter, Σουκλάκος: "Γιατί δεν με καλούν στη γιουροβίζιον;". Πιστεύω είναι η απορία που βασανίζει όλους μας!!
Πρώτο σοκ...
Αντέννα,Τατιάνα, Μητέρα-που-ποζάρει-γυμνή, Πεθερά-μητέρας-που-ποζάρει-γυμνή. Έπαιρνε τηλέφωνο μια γριούλα που ισχυριζόταν ότι ήταν η πεθερά του μοντέλου, το μοντέλο την έβγαζε τρελή. Στο καπάκι τηλεφωνεί μια κυρία άλλη, που επιβεβαίωνε την πρώτη κ.ο.κ.
Δεύτερο σοκ...
Ξαναγυρίζω στο Alter. Χίος: "ένα χειροκρότημα για τον κύριο Σουκλάκο που αποχωρεί από το πάνελ... Γιατί η αμοιβή του παλαιστή, του ηθοποιού και του τραγουδιστή είναι το χειροκρότημα" (μελοδραματικό ύφος εδώ)

Για όνομα του θεού, πρόσεχε τι λες... τρώω...

2 Σχόλια

"Μην... Δεν... Οχι..."

24.1.05

Ξεκινάει σαν μούδιασμα από το δεξί μου χέρι, που ανεβαίνει από τα δάχτυλα μέχρι πάνω.
Σφίγγω το χέρι σε γροθιά και με πνίγει στο λαιμό. Ξεροκαταπίνω και το νιώθω στην ανάσα μου. Είναι μέσα μου και αναδιπλώνεται, μέχρι που ξεχειλίζει από τα μάτια.

Για μένα θα είναι πάντα αργά, μάτια μου.

0 Σχόλια

"'Παραμύθι με παραποιημένο τέλος"

22.1.05

Κάποτε ήταν μία μέλισσα που τα είχε όλα: φίλους, φίλο, λεφτά και αυτό που λέμε "αναγνώριση". Την ίδια εποχή υπήρχε ένας άνθρωπος που δεν είχε τίποτα από όλα αυτά. Η μέλισσα έκανε παρέα στον φτωχό άνθρωπο, τον στήριζε, μέχρι που έγιναν φίλοι. Σιγά-σιγά έγινε κοινωνικός, έμαθε να κερδίζει και ήταν πολύ χαρούμενος γι'αυτό, πράγμα που χαροποιούσε και τη μέλισσα.

Μέχρι που ήρθε μια εποχή που η μέλισσα δεν είχε πια ανάγκη από τους πολλούς φίλους, πολλά λεφτά, μεγάλη επιτυχία. Παρόλαυτα ο άνθρωπος τα χρειαζόταν ακόμα, "και στο κάτω κάτω" σκεφτόταν " τόσο καιρό χαιρόταν η μέλισσα, σειρά μου να χαρώ τα αγαθά της ζωής". Αυτή η λογική του τον οδήγησε στο να θέλει να επιδεικνύει τα κατορθώματα του σε όλο τον κόσμο, να τους δείξει πόσο καλά τα κατάφερε εν αντιθέσει με τη μελισσούλα που ήταν σχεδόν μόνη της. Την μελισσούλα από την άλλη, λίγο την έννοιαζε η μεγάλη επιτυχία του ανθρώπου, ίσα-ίσα χαιρόταν μαζί του και συνέχισε να τον συντροφεύει, παρά την περίεργη συμπεριφορά του.

Δεν πέρασε πολύς καιρός, όταν ο άνθρωπος πάρατηρησε ότι η μελισσούλα ήταν πολύ μικρή και άσχημη, είχε παραπάνω πόδια και μάτια από το φυσιολογικό, ζουζούνιζε ενοχλητικά, άσε που είχε κεντρί κι αποφάσισε ότι δεν την χρειάζεται πλέον. Συνέχισε την ζωή του όπως και πριν, όμως κάθε βράδυ προτού κοιμηθεί καταλάβαινε ότι κάτι τον ενοχλούσε, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
"Δεν είναι δυνατόν" σκεφτόταν "κάπου κάνω λάθος, κάτι μου λείπει... η μέλισσα... αυτή έκανε τα πάντα καλύτερα από μένα. Πως τα κατάφερνε; ". Αισθανόταν μεγάλη αδικία και δεν καταλάβαινε πως γίνεται να νιώθει τόσο κενός. Η μόνη λύση ήταν να βρει την μέλισσα και να της αποσπάσει το μυστικό, το τελευταίο συστατικό για την ευτυχία.

Μια και δυο, πάει στη κυψέλη. Είδε τη μέλισσα να ποτίζει τα λουλούδια της και να τραγουδάει έναν εύθυμο σκοπό. Αυτή δεν χαρηκε ιδιαίτερα που τον είδε, όμως ο άνθρωπος πλησίασε.
"Γεια σου!" της λέει με χαρά "έχω τόσο καιρό να σε δω".
"Κι εγώ" παρατήρησε ξερά η μέλισσα.
"Θέλω να σου εκμυστηρευθώ κάτι. Είσαι η μόνη με την οποία μπορώ να το μοιραστώ, που μπορεί να με καταλάβει..."
"Μην συνεχίζεις" είπε η μέλισσα απότομα "κατάλαβα τι θες, και αυτό δεν μπορώ να στο δώσω, είναι κάτι που το είχες και το έχασες"
"Το είχα; ...Το τελευταίο συστατικό για την ευτυχία το είχα;! Καλά πως δεν το είδα; Τι ειναι και πως μπορώ να το αποκτήσω;" ρώτησε ο άνθρωπος με αγωνία.
"Δεν είναι κάτι που φαίνεται... πρέπει να παλέψεις πολύ... να το κερδίσεις" απάντησε αινιγματικά η μέλισσα.
"Τι είναι επιτέλους;"
"Το τελευταίο συστατικό έχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι απαραίτητο για την ολοκλήρωση της συνταγής, αλλά όταν το βρείς, όλα τα άλλα συστατικά είναι τελείως άχρηστα. Πρέπει να βρεις κάποιον να σε εμπιστεύεται και να τον εμπιστεύεσαι, να τον αγαπάς όσο σ'αγαπαέι και αυτός. Μόνο τότε θα τα καταφέρεις να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος".
" Τότε εσύ; Τον βρήκες;" είπε με ζήλια ο άνθρωπος "είναι κάποιος που ξέρω;"

Η μέλισσα γέλασε και ζουζούνισε κοροιδευτικά.

"Το τελευταίο συστατικό είναι απαραίτητο μόνο για τους ανθρώπους. Εγώ δεν χρειάζομαι κανένα. Είμαι μέλισσα και θα πετάω ελεύθερη και αυτό είναι το μυστικό της δικής μου ευτυχίας. Γι'αυτό δεν θα με φτάσεις ποτέ... εγώ γεννήθηκα ευτυχισμένη".

1 Σχόλια

"Κανονικά έπρεπε να διαβάζεις, δεσποινίς..."

21.1.05

Πάλι τίποτα σήμερα. Δεν φανταζόμουν ότι χρειαζόταν έμπνευση και για το διάβασμα! Καθότι μου λείπει από ένα σωρό άλλους τομείς, δεν βρίσκω το λόγο να υπάρχει και στο διάβασμα μου... Τζίφος λοιπόν.

Είπα να ασχοληθώ με το αγαπημένο μου σπορ: DVDθέαση. (παλιά ήταν κασετοθέαση αλλά αλλάζουν οι εποχές, εξελίσσονται τα πράματα). Απαραίτητα αξεσουάρ αν θέλετε να ασχοληθείτε και σεις είναι: πατατάκια/γαριδάκια/ποπ κορν, κουβέρτα, καναπές, τηλεφωνικη συσκευή σε απόσταση 30cm το maximum και προαιρετικά σοκολάτα, μπισκότα, τσιγάρα (ααααχ! το έκοψα γμτ...). Βασικό συστατικό για να πετύχει η συνταγή είναι ένα διβιδι, όχι απαραίτητα καλό.

Ανάλογα με τη διάθεση επιλέγετε και το είδος του διβιδιού. Η maya σας προτείνει:
ερωτική απογοήτευση ------->ταινία με κοινωνικές προεκτάσεις, αυτό που λέμε σοβαρή
επαγγελματική απογοήτευση/προβλήματα με τη σχολή------> χαζορομαντική κομεντί ή κωμωδία
βαριά και ασήκωτη βαρεμάρα -------> θρίλεράκι της δεκάρας, έτσι να τσιτώσουμε αλλά να μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ

Αν επιθυμείτε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το σπορ, ψάχνετε για ταινίες με το σήμα cult, ψαγμένη, σινεφίλ ή για ταινίες περασμένων δεκαετιών, ευρωπαικού/ασιατικου/ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου.

0 Σχόλια

"Fantaseed"

19.1.05

"Μια φορά και έναν καιρό, κάπου στην Ινδία ένα πουλάκι πήρε στο ράμφος του ένα σπόρο, όχι για να τον φάει αλλά γιατί ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Ήταν ο σπόρος της φαντασίας. Τον πήρε στη φωλιά του, τον αγάπησε, αλλά ο σπόρος ήταν θλιμμένος. Εψαχνε τον δικό του σπίτι για να μεγαλώσει. Μέσα στο ράμφος του, ταξίδεψε μαζί του σε όλο τον κόσμο. Μέχρι που έφτασαν πάνω από ένα παλιό σπίτι στο Γκάζι. Ο σπόρος χαμογέλασε και το πουλάκι κατάλαβε ότι έπρεπε να τον χαιρετήσει..."

Ο λόγος για το στέκι που πάμε για καφέ μετά τη σχολή. Προσοχή δεν είναι συνηθισμένη καφετέρια (και δεν παίρνω ποσοστά επί τον πωλήσεων!!). Καλό περιβάλλον και εξυπηρέτηση (Α ρε Φώτη) και κυρίως πολύ καλή μουσική (jazz, soul, λίγο rock-περίεργη φάση). Συστήνω το τσιαπάτα σαντουιτς, το σουφλέ σοκολάτας, το υποβρύχιο (!)...

Μemo: Αν πάει κανείς, καθίστε στο playroom...

Fantaseed, Τριπτολέμου 8 Γκάζι

0 Σχόλια

"Απολογισμός Ημέρας"

15.1.05

Τσιγάρα: 0
Σεξ: 0
Σοκολάτες: 1
Εκνευριστικοί/Ενοχλητικοί Τύποι: 2
Ώρες Διαβάσματος: 0
Ταινίες: 2
Depon: 2
Φαγητό: 0
Κινέζες Στη Μαγιονέζα: 0
Προοπτική Σαββατιάτικης Εξόδου: 0
Μελανιές: 2
Πιθανότητες Να Μου Τηλεφωνήσει ο Jude Law: 0
Πιθανότητες Να Μου Τηλεφωνήσει Οποιοσδήποτε: 0
Πιθανότητες Να Απαντήσω Στο Τηλέφωνο: 0
Απογοητεύσεις: 4
Κριτική/Παρατηρήσεις: 2
Απαιτήσεις: 1
Κρύα Δάχτυλα: 20
Ώρες Ύπνου (συνολικά μέχρι τώρα): 11
Ώρες Σκέψης/Στοχασμού Πάνω Στο Νόημα Της Ζωής: 0
Σκισμένες Φωτογραφίες: 2

2 Σχόλια

"Aκόμα Βαριέμαι..."

14.1.05

έλεοοοοοοοος! στο τέλος δεν θα θέλω να ξαναδώ υπολογιστή στη ζωή μου!! Πάω να στείλω ένα e-mail στους απέναντι! έχει καταντήσει γελοίο!

Άντρια μην τολμήσεις να σχολιάσεις! I will make you black! :P

0 Σχόλια

"Πολύ Κακό για Το Τίποτα" ή " Αν Δε Βαριέσαι Φριχτά Μην Το Διαβάζεις"

Η εξεταστική τρώει τον αφέντη, ο αφέντης τρώει πολύ σοκολάτα, ο αφέντης παθαίνει πονοκέφαλο και καταρρέει οπότε δεν ενημερώνει το blog του...
Σήμερα το παράκανα με τη σχολή. Είμαι εδώ από τις 12 και τρέχω συνέχεια. Αποτέλεσμα: 2,5 εργασίες έτοιμες, 2 βιβλία, αμέτρητες φωτοτυπίες και καμία μα καμία πιθανότητα να περάσω πάνω από τα μισά μαθήματα αυτού του εξαμήνου, για να μην αναφέρω τα χρωστούμενα... Το πρόβλημα είναι ότι θα είμαι εδώ μέχρι τις 9.30.
Έπαθα και το άλλο: παραλίγο να με κλειδώσουν στη βιβλιοθήκη. Έκλεισαν τα φώτα, ήμουν σε ένα γραφείο πίσω πίσω, χάθηκα στους διαδρόμους με τα βιβλία και άρχισα να φωνάζω να έρθουν να με βρουν. Ολόκληρο θέαμα... Που να έκανα και καμία εργασία της προκοπής ή μεταπτυχιακό...
Τώρα είμαι στην αίθουσα υπολογιστών και βαριέμαι. Τουλάχιστον ο διπλανός μου τo καταδιασκεδάζει σε κάτι πορνοsite (sex με φρούτα; κάτι τέτοιο βλέπω...). Στις 8 έχω εργαστήριο πληροφορικής, πάλι βλακείες θα κάνουμε ("Στο αριστερό σας χέρι κάτω κάτω βλέπετε ένα εικονίδιο με τη λέξη Start. Κάντε κλικ!").
Τελευταίο χτύπημα από τη Μοίρα ήταν το γεγονός ότι είχα σχεδόν τελειώσει αυτό το πόστ, όταν ο διπλανός μου (ο άλλος) νομίζοντας ότι ανοίγει τον υπολογιστή του έκλεισε το δικό μου...

Άτιμη Κενωνία...

0 Σχόλια

"Ανοησίες."

6.1.05

Κάθε φορά που γράφει σκέφτεται ότι δεν έχει νόημα. Ειδικά όταν γράφει σε ημερολόγιο, τότε αυτό που κάνει δεν λογίζεται καν σαν δημιουργία, σαν είδος τέχνης. Η ώρα είναι περίπου 3.30, άρα είναι "Πέμπτη 6 Ιανουαρίου, Τα Άγια Θεοφάνια Του Κυρίου (αργία)", και η σελίδα γεμίζει. Κάνει όσο πιο μικρά γράμματα μπορεί, μα η σελίδα γεμίζει ενώ η μέρα δεν έχει καν αρχίσει. Γράφει σαν να ειναι διαγωνισμός που δεν θέλει να χάσει, σαν να είναι ανάγκη. Πάντα όμως θα αντιγράφει λόγια άλλων. Η μουσική της και τα τραγούδια της ξένα και αυτά. Όσο για τις σκέψεις της, κάποιος της τις φύτεψε στο κεφάλι, ειδικά τις σοβαρές.

Η σελίδα τελείωσε, οι κάτω κάτω γραμμές ούτε που διαβάζονται. Γυρίζει πίσω. Κάτω από το "Τετάρτη 5 Ιανουαρίου, Παραμονή Θεοφανίων, Θεοπέμπτου, Θεωνά οσ.", γράφει με μεγάλα πλάγια γράμματα:

"Εδώ είναι η συνέχεια του αύριο..."

Το ημερολόγιο ευγενική χορηγία ενός φίλου...;)

0 Σχόλια

"Δώστε μου πίσω τον 20ο αιώνα!!"

5.1.05

Αυτές τις μέρες αισθάνομαι μια νοσταλγία για τα παλιά. Υποτροπίασα σήμερα το απόγευμα όταν η γιαγιά μου ζήτησε να της ρυθμίσω τους σταθμούς στο ραδιόφωνο. Ψάχνοντας το Δεύτερο Πρόγραμμα, σκόνταψα επάνω στο "Ι Just Called To Say I Love You" και συνειδητοποίησα ότι κόλλησα σε ένα λαβύρινθο από σκισμένα τζιν, φουσκωτά μαλλιά και βάτες. Το επόμενο στάδιο ήταν σκέψεις όπως "Τι τραγούδι!", "Ίσα που θυμάμαι την ταινία", "Δεν φτιάχνουν τέτοιες ταινίες ποια!", και μετά φρίκαρα! (αφού θυμήθηκα την Κορομηλά)

Δεν το πιστεύω ότι έχω φτάσει στην ηλικία να νοσταλγώ! Μα δεν έχω φτάσει σου λέω! Σίγουρα, αμα θες σου δείχνω και το πιστοποιητικό γέννησης! Να φανταστείς, τη Γκόλντι Χόουν μόνο γριά τη θυμάμαι!!

Νοσταλγώ γιατί δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο...

Y.Γ. 1:Η Κορομηλά και ο Μαστοράκης πιστεύω πως ήταν η αρχή του τέλους για την Ελληνική τηλεόραση.
Υ.Γ. 2:Γεννήθηκα ένα χρόνο μετά τη "Γυναικάρα με τα κόκκινα".

3 Σχόλια

"Oceania"

4.1.05

Ίσως κάποια μέρα που θα βγω από το Δάσος, να δω τον Ωκεανό.

One breath away
from Mother Oceania
your nimble feet make prints
in my sand

You have done
good for yourselves
since you left my wet embrace
and crawled ashore

Every boy is a snake is a lily
Every pearl is a lynx is a girl

Sweet like harmony
made into flesh
you dance by my side
children sublime

You show me continents
I see the islands
You count the centuries
I blink my eyes

Hawks and sparrows
race in my waters
stingrays are floating
across the sky

Little ones
my sons and my daughters
your sweat is salty
I am why
I am why
I am why

(Bjork, "Oceania")

0 Σχόλια

Maya

Περασμένα

Περασμένα Ξεχασμένα

"What went wrong in your head?"

"Παράλογο;..."

"Μην... Δεν... Οχι..."

"'Παραμύθι με παραποιημένο τέλος"

"Κανονικά έπρεπε να διαβάζεις, δεσποινίς..."

"Fantaseed"

"Απολογισμός Ημέρας"

"Aκόμα Βαριέμαι..."

"Πολύ Κακό για Το Τίποτα" ή " Αν Δε Βαριέσαι Φριχτά Μην Το Διαβάζεις"

"Ανοησίες."

"Δώστε μου πίσω τον 20ο αιώνα!!"

"Oceania"

Links