<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d9322014\x26blogName\x3dFrosted+Flake+Wood\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://ffwood.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://ffwood.blogspot.com/\x26vt\x3d-7538618771097144035', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>
<< Home

Maya

Πρέπει να με μπέρδεψαν με τη μέλισσα.Θα έλεγα ότι είναι τα φτερά που οδήγησαν στο συμπέρασμα... ή το γεγονός ότι δεν έχει καταλάβει κανείς τι ζώο είμαι!

View my complete profile

Περασμένα

"Κατάρα"
"Ξέχασα"
"Ξανά..."
"... and stay out"
"Πόρτες από τούβλα"
"Τι θα το κάνεις το χταπόδι;"
"Sammy"
"Zephyr Song"
"Απόδοση"
"Παρουσιάστε"

Περασμένα Ξεχασμένα

11/01/2004 - 12/01/2004
12/01/2004 - 01/01/2005
01/01/2005 - 02/01/2005
02/01/2005 - 03/01/2005
03/01/2005 - 04/01/2005
04/01/2005 - 05/01/2005
05/01/2005 - 06/01/2005
06/01/2005 - 07/01/2005
07/01/2005 - 08/01/2005
08/01/2005 - 09/01/2005
09/01/2005 - 10/01/2005
10/01/2005 - 11/01/2005
11/01/2005 - 12/01/2005
12/01/2005 - 01/01/2006
01/01/2006 - 02/01/2006
02/01/2006 - 03/01/2006
03/01/2006 - 04/01/2006
04/01/2006 - 05/01/2006
05/01/2006 - 06/01/2006
06/01/2006 - 07/01/2006
10/01/2006 - 11/01/2006
06/01/2009 - 07/01/2009
07/01/2009 - 08/01/2009
10/01/2009 - 11/01/2009
06/01/2010 - 07/01/2010

“Well: what we gain by science is, after all, sadness"

30.6.09
Είναι ωραίο να έχεις κόσμο στο σπίτι, να ξέρεις ότι ήρθαν για σένα. Μόνο να μην ρωτούσαν συνέχεια για διακοπές. Δεν νομίζω να πάω πουθενά τουλάχιστον αυτό που κανόνισα δεν φαίνεται και τόσο σίγουρο. Μακάρι ο άλλος να σου έλεγε "ξέρεις δεν μπορώ" δεν είναι και τόσο δύσκολο, αν είναι να κανονίσω κάτι άλλο, λέμε τώρα.
Οι γονείς μου θα πάνε καμπινγκ τώρα στα γεράματα. Εγώ νιώθω πιο γερασμένη από αυτούς, σαν να μην κάνω τίποτα.
Βαριέμαι όσο τίποτα να κάνω σχέδια και τέτοια, ειδικά τώρα που δεν έχω κάτι να περιμένω. Χαρά και εργασία όλο τον Ιούλιο. Όπως τα λέει ο ποιητής.

"-Πότε δίνεις; -Συνέχεια"

28.6.09
Οι άνθρωποι σε ξαφνιάζουν και είναι σαν να γυρίζεις πίσω. Ένα ποτό και δεν είναι αργά γιατί αύριο δεν είναι καθημερινή. Χωρίς να παρακαλώ, να συμβιβάζομαι και να στεναχωριέμαι.Την επόμενη να κερνάω ορεκτικά τους καλεσμένους του συλλόγου και να χορεύουμε.
Οι άνθρωποι δεν υπάρχουν στ'αλήθεια, μόνο διάφορες εκδοχές τους που πεθαίνουν κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια. Σα χάδι και τιμωρία μαζί, έτσι για να θυμάσαι να μην πιστεύεις στις ψυχές που βλέπεις.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν γνώμη και δέρμα. Όπως ήταν θα είναι και αν μπορείς να το δεχτείς θα συνεχίζεις. Να σβήνεις και να γράφεις σαν να μη γέμισε ποτέ το χαρτί.
Να αγαπάς και να μην ξεχνάς.

Εγώ δεν ξαφνιάζω, ίδια σκεφτόμουν πάντα.
Αλλάζω γνώμη συνέχεια, γιατί δεν πιστεύω.

Εγώ υπάρχω στ' αλήθεια. Εσυ;

"Superhero"

26.6.09
Στην αρχή σε χτύπησαν και φώναξες δυνατά. Σου ζήτησαν συγνώμη και όλα ήταν καλά.
Όταν σε ξαναχτύπησαν ήταν επειδή δεν σε είδαν. Φώναξες και τότε κατάλαβαν. Φόρεσαν γυαλιά και όλα ήταν καλά.
Μετά σε χτύπησαν ξανά, μίλησες μαζί τους, εξήγησες τα πάντα. Σου είπαν ότι μιλάς πολύ αλλά ότι όλα είναι καλά.
Ήρθε το επόμενο χτύπημα και το περίμενες. Σε μάλωσαν που στέκεσαι εκεί, αλλά μετά σε συγχώρησαν και όλα ήταν καλά.
Κουλουριάστηκες σε μία γωνία χωρίς να μιλάς. Σε ξαναχτύπησαν. Φώναξες "Αδικία!" και σου είπαν ότι γκρινιάζεις χωρίς λόγο γιαυτό και σου άξιζε. Αλλά σε συγχώρησαν και όλα ήταν καλά.
Μετά σε χτυπούσαν συνέχεια και εσύ δεν μιλούσες.
Στο τέλος σε έσπασαν και σε πέταξαν.
Και όλα ήταν καλά.

"Ε ναι λοιπόν!"

25.6.09
Όλα σωστά και στη θέση τους.
Απελπισία, να σου κλέβουν και τον ύπνο δεν έφταναν όλα τα άλλα.
Ψάχνω μέσα μου να βρω συγχώρεση και αγάπη. Κατανόηση. Τίποτα.
Δεν υπάρχει διέξοδος πουθενά.

"Τι ωραία που περνάμε εδώ στην Εξοχή"

24.6.09
... και ύστερα ένα βράδυ. Αναμφίβολα βράδυ και σίγουρα και πολύ. Μόνη λύση. Λύση όλων.

Χάπι θοτ. Χάπι. Πλανήτης Χάπι. Πλανήτης των πιθήκων χάπι. Αντιβίωση. Αντίθεση.

Γιατί εγώ όχι; Γιατί εγώ όχι;

Δικαίωμα κανένα. Απολύτως. Ούτε δικαίωμα να φύγεις, ούτε να γυρίσεις. Να γυρίσεις που; Χωρίς σκέψη και βούληση. Ζωή; Παγίδα, σαρκοβόρα παγίδα. Εκβιασμός, απόρριψη, περιφρόνηση, καταπίεση, εξαναγκασμός. Χειρότερα. Ψέμματα.

Σπασμένο παιχνίδι, αλλά πάντα παιχνίδι. Διασκέδαση. Σκέδαση.

Ένας ήλιος λαμπερός που πετούσε και θαρρείς τραγουδούσε και ένας πάγος μεγάλος που έλιωνε. Τόσοι μήνες βροχή. Μετά στέγνωσε.

"Ναι. Καλα."

16.6.09
Συρτάρια με ρούχα και σχέδια και φύλλα ξερά και κίτρινα. Πολλά κουτιά που έμειναν στην ντουλάπα μετά την μετακόμιση που βαριέσαι να τακτοποιήσεις, γεμάτα πράγματα που δεν θέλεις να πετάξεις.
Σπρώχνεις την πόρτα και την διπλοκλειδώνεις και πάει τελείωσε. Όλα εντάξει, και μετά φεύγεις. Καινούρια τσάντα και φόρεμα, ίδιες σκέψεις και το ταξίδι άκυρο. Μεγάλα λόγια ο προορισμός και μέλλον αβέβαιο και ένα σωρό άτακτες σκέψεις που τρέχουν από δω και απο κει. Κάθε φορά που τις διαβάζεις γεμίζει ανία το δωμάτιο.
Ένα δυο γραπτά που αναθεώρησες και πέταξες. Μπορεί περισσότερα.
Μέρα κενή και αδιόρθωτη.

"A story has no begining or end"

15.6.09
Απαραίτητα ταιριαστό.
Νομίζω ότι σιγά σιγά η ώρα μου πλησιάζει. Όχι εκείνη η ώρα, ξέρεις ήρθεν η ώρα σας και τέτοια. Η άλλη ώρα που αναθεωρείς, και που αυτά που γράφεις μπορεί σε μία ώρα να είναι μια άχρηστη και παραπλανητική ιδέα του πως είναι η ζωή σου στα μάτια κάποιου, λέμε τώρα, ενδιαφερόμενου. Πάντως θα έρθω να τα πούμε το σαββατοκύριακο και μην ανησυχείς.
Τελοσπάντων δεν σκοπεύω να φυλακιστώ σε ανασφάλειες και μαλακίες, ούτε να μπλεχτώ σε κόμπους που δεν λύνονται.
Ουφ!
Πάνω που πιστεύεις ότι κάποιος μπορεί να έχει μια αγωνία για το αν είσαι καλά ή κάτι τέτοιο, πάντα κάτι θέλει απο σένα τελείως άσχετο και ίσα που προλαβαίνεις να σκεφτείς ότι είσαι εγωίστρια. Απευθείας βέβαια ακολουθεί και η σκέψη ότι η προηγούμενη σκέψη ήταν τελείως άτοπη και ότι τελικά δεν γλιτώνεις από τον "τάδε" που κάνει παρέα μαζί σου επειδή ξέρεις την "τάδε", όταν σταματάς να κάνεις παρέα με όλους τους "δήθεν" ( βλ. "αγάπη μου, μουατσ-μουατσ").
Τουλάχιστον βάζεις τα πράγματα σε μία σειρά και αν χρειαστεί θα κυνηγήσεις το μέλλον. Ακούραστα. Κάμελ τρόφυ ένα πράμα.
Ίσως τελικά είμαι άλλο ένα θύμα του Χολιγουντιανού χάπι έντ. Ίσως τελικά είναι όλα μια βιομηχανία σχεδιασμένη να κρατάει το καρότο μπροστά στη μύτη σου και συ να δουλεύεις και να υπάρχεις χωρίς λόγο. Ίσως τελικά να υπάρχει καλύτερη ζωή αν τη διεκδικήσεις ή ίσως έτσι νομίζεις. Ίσως η καλύτερη ζωή είναι γιαυτούς που το αξίζουν και όσο και αν τη διεκδικήσεις μην περιμένεις αφού δεν το αξίζεις. Και εγένετο κόμπος.

"...και άλλα τέτοια"

12.6.09
Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά σε νέες περιπέτειες.
Τα νέα απο την Αθήνα είναι χαρμόσυνα.
Η μαμα λείπει ταξίδι στο χωριό.
Ο μπαμπάς έχει εξεταστική.
Η αδερφή μου θέλει να πάει στη Λούτσα για μπάνιο.
Ξέρω τον ξαδερφό μου 49%.
Δεν θα πάω διακοπές.
Δεν θα περάσω κανένα μάθημα, μόνο παθήματα από δω και πέρα.
Έχω δει τοσες σειρές εφ-μπι-αϊ που μπορώ να κάνω τον τέλειο φόνο.
Δεν σηκώνω το τηλέφωνο.

Και τα μάτια μου δεν γελάνε, γαμώ το κέρατο.

"Διακοπή"

4.6.09
Δεν κοιμάμαι, δεν πεινάω και σίγουρα δεν διαβάζω. Σκατούλες. Μετά σου λέει αλλάξαν οι καιροί είναι όλα τα ίδια όπως πριν τόσα χρόνια. Ωχ, ήρθανε.. και τώρα τι;

"Όπως βλέπεις"

3.6.09
"Μαζεύοντας λουλούδια το βρήκε, ένα μικρό κομμάτι γυαλί γαλάζιο. Το σήκωσε προς τον ήλιο και είδε του κόσμου πολλές αλήθειες. Το έκρυψε στο μικρό τσεπάκι της τσάντας, έφυγε τρέχοντας για να με βρει κατρακυλώντας την πλαγιά, στρίβοντας δεξιά να αποφύγει τις πέτρες από το παλιό αλώνι. Όλη την ημέρα καθόμουν στην αυλή και παρατηρούσα με ενδιαφέρον τις αναζητήσεις της. Ανοίγει το τσαντάκι λαχανιασμένη, ψάχνει. Καθώς ψαχουλεύει το τσαντάκι μανιωδώς, τα αγριολούλουδα που μάζευε σκορπούν από δω και αποκεί, ενώ τα μαλλιά της έχουν πλέον ξεφύγει από την κορδέλα και χορεύουν ασταμάτητα. Να που το βρήκε, το στρέφει προς το μέρος μου. Την κοιτάω και σαν να μην το πιστεύω, μέσα από το γυαλί όλα είναι διαφορετικά. [...]"

"R & D"

2.6.09
Τι άλλο να διαβάσω ή να δω το μυαλό μου έχει γίνει ζελέ. Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι θα τα παρατήσω, αρνούμαι. Μόνο που αισθάνομαι γερασμένη ξαφνικά και η κλοπή του χρόνου είναι σοβαρό αδίκημα.
Μια λάμπα που κουνιέται και ένα ξεχασμένο τοστ, όλο το σκηνικό έτσι για να εξηγούμεθα. Και μην ρωτάς καν για το δράμα...
Έτσι γίνεται όμως ε; Συμβαίνουν αυτά ε;
Και τι σημασία έχει, μια απόφαση είναι.

"Και τι να πω"

1.6.09
Τίποτα δεν έχει αλλάξει τελικά μετά από τόσο καιρό, όλο εκει που ξεκινήσαμε καταλήγουμε δεν ήταν ποτέ Ευθεία Γραμμή οποιασδήποτε βερσιόν. Ας καθόμαστε τώρα σε χωριστά δωμάτια να δούμε τι θα καταλάβουμε, έτσι να χαρούν οι οχτροί μας. Δεν έχει νόημα τελικά να στεναχωριέται κανείς για αυτά που δεν έζησε ποτέ, αλλά δεν είμαι και μηχανή.

Έψαχνα κάποιον να αντέχει δύο αλλαγές και εσύ ίσα που την πάλεψες τη μία. Ας είναι.

Μόνο δυο πράγματα που μου χρωστάς.

Σταμάτησα να γράφω, γιατί δεν είχα κάτι άλλο να πω, μου τελείωσαν οι λέξεις, όχι ότι είχα και πολλές. Πολλές φορές γυρνούσα εδώ αλλά δεν μπορούσα. Μέχρι εκεί φτάνω, στο μέτριο. Δεν μπορώ πια να παλεύω για τα άριστα, θα κάνω μόνο τα μέτρια που με ευχαριστούν. Ακόμα και αν το πιάνο είναι ξεκούρδιστο και σκονισμένο δεν με νοιάζει, έτσι να ταιριάζει με τις άτονες προσπάθειες τις καλλιτέχνιδος. Μπορεί και να μην φανεί η αχρηστία μέσα στην τόση φασαρία.

Links

Αρετή
Αντιγόνη
Ανισόρροπος
Συνήθης Ύποπτη
Αρκούδος
Estarian
Pegasus
Vague Tourist
Wisdom