<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d9322014\x26blogName\x3dFrosted+Flake+Wood\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://ffwood.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://ffwood.blogspot.com/\x26vt\x3d-7538618771097144035', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

"Κατάρα"

1.6.10
Ξεκίνησε πάλι ο εφιάλτης και τι να κάνω. Δεν θέλω να κάνω τίποτα. Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον και δεν ξέρω ποιον να σιχτιρίσω πάλι βραδυάτικα. Ανησυχώ πολύ και αγχώνομαι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ καθόλου και όταν κοιμάμαι είναι οι ώρες που δεν πρέπει. Έτσι είναι όταν έτσι γεννιέσαι χωρίς χάρη καμία. Δεν υπάρχει ελπίδα να αλλάξει κάτι σύντομα και ο καλός μου ευατός την έχει χάσει τη μάχη χρόνια τώρα. Κάτι πρέπει να γίνει γιατί είναι φαύλος κύκλος.
Έχω βαρεθεί να αισθάνομαι σαν σταθμός και οι άλλοι να προχωράνε μπροστά ενώ εγώ είμαι ίδια εδώ και τρία χρόνια. Και είναι αργά να γυρίσεις πίσω γιατί είναι τρία χρόνια και ούτε μπροστά μπορείς να πας. Και ούτε να καταλάβεις μπορείς.
Μέσα στο ζελέ είναι βολικά αλλά να βγείς εύκολα δεν παίζει. Δεν είναι ότι δεν θέλω να βγω έξω είναι που δεν θέλω να δω κανένα γιατί μου τη σπάνε. Γιατί για μένα δηλαδή όχι; Γιατί οι άλλοι και όχι εγώ; Ναι κάνω κάτι λάθος.
Πρέπει να ξεκινήσω να δουλεύω για κάτι νέο.
Δεν πρόκειται να ξαναδώσω τίποτα.
Είμαι τεμπέλα και γκρινιάρα. Μήπως πρέπει όντως να δουλέψω περισσότερο ή μήπως πρέπει να θέλω να δουλέψω περισσότερο.
Μερικούς ανθρώπους είναι καλύτερα να μην τους γνώριζες ποτέ ώστε να μην το σκέφτεσαι.
Δεν είναι η ευτυχία σου μακριά μου που πονάει, αλλά η ευτυχία σου χωρίς εμένα.

0 Σχόλια:

Πείτε κι εσείς κάτι!

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα