Κάποτε ήταν μία μέλισσα που τα είχε όλα: φίλους, φίλο, λεφτά και αυτό που λέμε "αναγνώριση". Την ίδια εποχή υπήρχε ένας άνθρωπος που δεν είχε τίποτα από όλα αυτά. Η μέλισσα έκανε παρέα στον φτωχό άνθρωπο, τον στήριζε, μέχρι που έγιναν φίλοι. Σιγά-σιγά έγινε κοινωνικός, έμαθε να κερδίζει και ήταν πολύ χαρούμενος γι'αυτό, πράγμα που χαροποιούσε και τη μέλισσα. Μέχρι που ήρθε μια εποχή που η μέλισσα δεν είχε πια ανάγκη από τους πολλούς φίλους, πολλά λεφτά, μεγάλη επιτυχία. Παρόλαυτα ο άνθρωπος τα χρειαζόταν ακόμα, "και στο κάτω κάτω" σκεφτόταν " τόσο καιρό χαιρόταν η μέλισσα, σειρά μου να χαρώ τα αγαθά της ζωής". Αυτή η λογική του τον οδήγησε στο να θέλει να επιδεικνύει τα κατορθώματα του σε όλο τον κόσμο, να τους δείξει πόσο καλά τα κατάφερε εν αντιθέσει με τη μελισσούλα που ήταν σχεδόν μόνη της. Την μελισσούλα από την άλλη, λίγο την έννοιαζε η μεγάλη επιτυχία του ανθρώπου, ίσα-ίσα χαιρόταν μαζί του και συνέχισε να τον συντροφεύει, παρά την περίεργη συμπεριφορά του. Δεν πέρασε πολύς καιρός, όταν ο άνθρωπος πάρατηρησε ότι η μελισσούλα ήταν πολύ μικρή και άσχημη, είχε παραπάνω πόδια και μάτια από το φυσιολογικό, ζουζούνιζε ενοχλητικά, άσε που είχε κεντρί κι αποφάσισε ότι δεν την χρειάζεται πλέον. Συνέχισε την ζωή του όπως και πριν, όμως κάθε βράδυ προτού κοιμηθεί καταλάβαινε ότι κάτι τον ενοχλούσε, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. "Δεν είναι δυνατόν" σκεφτόταν "κάπου κάνω λάθος, κάτι μου λείπει... η μέλισσα... αυτή έκανε τα πάντα καλύτερα από μένα. Πως τα κατάφερνε; ". Αισθανόταν μεγάλη αδικία και δεν καταλάβαινε πως γίνεται να νιώθει τόσο κενός. Η μόνη λύση ήταν να βρει την μέλισσα και να της αποσπάσει το μυστικό, το τελευταίο συστατικό για την ευτυχία. Μια και δυο, πάει στη κυψέλη. Είδε τη μέλισσα να ποτίζει τα λουλούδια της και να τραγουδάει έναν εύθυμο σκοπό. Αυτή δεν χαρηκε ιδιαίτερα που τον είδε, όμως ο άνθρωπος πλησίασε. "Γεια σου!" της λέει με χαρά "έχω τόσο καιρό να σε δω". "Κι εγώ" παρατήρησε ξερά η μέλισσα. "Θέλω να σου εκμυστηρευθώ κάτι. Είσαι η μόνη με την οποία μπορώ να το μοιραστώ, που μπορεί να με καταλάβει..." "Μην συνεχίζεις" είπε η μέλισσα απότομα "κατάλαβα τι θες, και αυτό δεν μπορώ να στο δώσω, είναι κάτι που το είχες και το έχασες" "Το είχα; ...Το τελευταίο συστατικό για την ευτυχία το είχα;! Καλά πως δεν το είδα; Τι ειναι και πως μπορώ να το αποκτήσω;" ρώτησε ο άνθρωπος με αγωνία. "Δεν είναι κάτι που φαίνεται... πρέπει να παλέψεις πολύ... να το κερδίσεις" απάντησε αινιγματικά η μέλισσα. "Τι είναι επιτέλους;" "Το τελευταίο συστατικό έχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι απαραίτητο για την ολοκλήρωση της συνταγής, αλλά όταν το βρείς, όλα τα άλλα συστατικά είναι τελείως άχρηστα. Πρέπει να βρεις κάποιον να σε εμπιστεύεται και να τον εμπιστεύεσαι, να τον αγαπάς όσο σ'αγαπαέι και αυτός. Μόνο τότε θα τα καταφέρεις να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος". " Τότε εσύ; Τον βρήκες;" είπε με ζήλια ο άνθρωπος "είναι κάποιος που ξέρω;" Η μέλισσα γέλασε και ζουζούνισε κοροιδευτικά. "Το τελευταίο συστατικό είναι απαραίτητο μόνο για τους ανθρώπους. Εγώ δεν χρειάζομαι κανένα. Είμαι μέλισσα και θα πετάω ελεύθερη και αυτό είναι το μυστικό της δικής μου ευτυχίας. Γι'αυτό δεν θα με φτάσεις ποτέ... εγώ γεννήθηκα ευτυχισμένη".
"'Παραμύθι με παραποιημένο τέλος"
22.1.05Μέχρι που ήρθε μια εποχή που η μέλισσα δεν είχε πια ανάγκη από τους πολλούς φίλους, πολλά λεφτά, μεγάλη επιτυχία. Παρόλαυτα ο άνθρωπος τα χρειαζόταν ακόμα, "και στο κάτω κάτω" σκεφτόταν " τόσο καιρό χαιρόταν η μέλισσα, σειρά μου να χαρώ τα αγαθά της ζωής". Αυτή η λογική του τον οδήγησε στο να θέλει να επιδεικνύει τα κατορθώματα του σε όλο τον κόσμο, να τους δείξει πόσο καλά τα κατάφερε εν αντιθέσει με τη μελισσούλα που ήταν σχεδόν μόνη της. Την μελισσούλα από την άλλη, λίγο την έννοιαζε η μεγάλη επιτυχία του ανθρώπου, ίσα-ίσα χαιρόταν μαζί του και συνέχισε να τον συντροφεύει, παρά την περίεργη συμπεριφορά του.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, όταν ο άνθρωπος πάρατηρησε ότι η μελισσούλα ήταν πολύ μικρή και άσχημη, είχε παραπάνω πόδια και μάτια από το φυσιολογικό, ζουζούνιζε ενοχλητικά, άσε που είχε κεντρί κι αποφάσισε ότι δεν την χρειάζεται πλέον. Συνέχισε την ζωή του όπως και πριν, όμως κάθε βράδυ προτού κοιμηθεί καταλάβαινε ότι κάτι τον ενοχλούσε, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
"Δεν είναι δυνατόν" σκεφτόταν "κάπου κάνω λάθος, κάτι μου λείπει... η μέλισσα... αυτή έκανε τα πάντα καλύτερα από μένα. Πως τα κατάφερνε; ". Αισθανόταν μεγάλη αδικία και δεν καταλάβαινε πως γίνεται να νιώθει τόσο κενός. Η μόνη λύση ήταν να βρει την μέλισσα και να της αποσπάσει το μυστικό, το τελευταίο συστατικό για την ευτυχία.
Μια και δυο, πάει στη κυψέλη. Είδε τη μέλισσα να ποτίζει τα λουλούδια της και να τραγουδάει έναν εύθυμο σκοπό. Αυτή δεν χαρηκε ιδιαίτερα που τον είδε, όμως ο άνθρωπος πλησίασε.
"Γεια σου!" της λέει με χαρά "έχω τόσο καιρό να σε δω".
"Κι εγώ" παρατήρησε ξερά η μέλισσα.
"Θέλω να σου εκμυστηρευθώ κάτι. Είσαι η μόνη με την οποία μπορώ να το μοιραστώ, που μπορεί να με καταλάβει..."
"Μην συνεχίζεις" είπε η μέλισσα απότομα "κατάλαβα τι θες, και αυτό δεν μπορώ να στο δώσω, είναι κάτι που το είχες και το έχασες"
"Το είχα; ...Το τελευταίο συστατικό για την ευτυχία το είχα;! Καλά πως δεν το είδα; Τι ειναι και πως μπορώ να το αποκτήσω;" ρώτησε ο άνθρωπος με αγωνία.
"Δεν είναι κάτι που φαίνεται... πρέπει να παλέψεις πολύ... να το κερδίσεις" απάντησε αινιγματικά η μέλισσα.
"Τι είναι επιτέλους;"
"Το τελευταίο συστατικό έχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι απαραίτητο για την ολοκλήρωση της συνταγής, αλλά όταν το βρείς, όλα τα άλλα συστατικά είναι τελείως άχρηστα. Πρέπει να βρεις κάποιον να σε εμπιστεύεται και να τον εμπιστεύεσαι, να τον αγαπάς όσο σ'αγαπαέι και αυτός. Μόνο τότε θα τα καταφέρεις να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος".
" Τότε εσύ; Τον βρήκες;" είπε με ζήλια ο άνθρωπος "είναι κάποιος που ξέρω;"
Η μέλισσα γέλασε και ζουζούνισε κοροιδευτικά.
"Το τελευταίο συστατικό είναι απαραίτητο μόνο για τους ανθρώπους. Εγώ δεν χρειάζομαι κανένα. Είμαι μέλισσα και θα πετάω ελεύθερη και αυτό είναι το μυστικό της δικής μου ευτυχίας. Γι'αυτό δεν θα με φτάσεις ποτέ... εγώ γεννήθηκα ευτυχισμένη".
1 Σχόλια:
Ευχαριστώ.
Και να φανταστείς ότι ξεκίνησε σαν ένα δηκτικό σχόλιο...
Πείτε κι εσείς κάτι!
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα