<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d9322014\x26blogName\x3dFrosted+Flake+Wood\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://ffwood.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://ffwood.blogspot.com/\x26vt\x3d-7538618771097144035', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

"Φρίκη"

28.11.05
"Την παθαίνεις. Λέω, όταν ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις ότι...
Ας πούμε, γύρω σου, συμβαίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, σαν παράλληλες ιστορίες, σαν ταινίες της ίδιας σεζόν. Και συ είσαι ένας απλός ηθοποιός. Υπάρχουν οι πρωταγωνιστές, υπάρχουν και οι απλοί ηθοποιοί. Ε, φρικάρεις όταν καταλαβαίνεις ότι πρώτον δεν είσαι πρωταγωνιστής και δεύτερον, έχεις τον αηδιαστικό χαρακτήρα του "φίλου". Ξέρεις τι εννοώ όταν λέω "φίλος". Είμαι σίγουρος ότι το πιασες. Ξέρεις, λέω τον τύπο που είναι φίλος του πρωταγωνιστή και σε κάποια φάση πεθαίνει, γύρω στο τέταρτο πριν το τέλος, εκεί που το κοινό τον έχει συμπαθήσει και τι κρίμα, ο πρωταγωνιστής εκδικείται τον άδικο χαμό του και φεύγει με την γκόμενα στο ηλιοβασίλεμα, μηχανή, σκόνη, αέρας, δερμάτινο, χωρις κράνος, ροκιά, και δεν συμμαζεύεται. Τίτλοι."
Ίσως όλο αυτό να είναι κόμπλεξ (δικό σου; δικό μου;). Μπορώ να το πιστέψω αλλά δεν θέλω. Για την ακρίβεια δεν θέλω ούτε να το ξέρω. Και δεν ξέρω τίποτα άλλο εκτός από το συναίσθημα. Και αυτό μου αρκεί.
Είχα πει ότι σας έχω κηδέψει χίλιες φορές, εκείνη την Δευτέρα.
Και σήμερα Δευτέρα είναι.
Μισώ τις Δευτέρες.

1 Σχόλια:

At 8:43 μ.μ., Blogger maya έγραψε...

:)
Αυτό ακριβώς...

 

Πείτε κι εσείς κάτι!

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα