<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d9322014\x26blogName\x3dFrosted+Flake+Wood\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://ffwood.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://ffwood.blogspot.com/\x26vt\x3d-7538618771097144035', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

"Στον πλανήτη Happy..."

28.12.04
Πέρασαν δυο ώρες και γω ακόμα αναρωτιέμαι αν έχω πάει σε χειρότερο πάρτυ, από τότε που έγινε η κηδεία του παππού μου. Οι σφήνα-συνεστιάσεις ανάμεσα σε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά δεν είναι το φόρτε μου, αλλά πήγα γιατί είναι διακοπές, οι φίλοι σκόρπισαν και δεν άντεχα άλλο οικογενειακό τραπέζι.
.....(επειδή μου λείπεις, επειδή περνάει ο καιρός και δεν αντέχω, επειδή τα λεπτά φαίνονται αιώνες χωρίς εσένα, επειδή τα γράφω όλα αυτά και δεν νιώθω έντονα την ανάγκη να κάνω εμετό)....
Θα πάρω μια απ'τα ίδια παρακαλώ, και κύριε Πως-Σε-Λένε να ξέρεις ότι με το ποτό δεν τα πάω καλά.
Πραγματικά, το είχα ανάγκη να τον δω ευτυχισμένο χωρίς εμένα, γιαυτό πήγα νωρίτερα στο πάρτυ, καθότι ήθελα να απολαύσω την παράσταση από την αρχή, σαν μύγα που κάθεται στο μάρμαρο και περιμένει την μυγοσκοτώστρα. Χτυπάει το τρίτο καμπανάκι και μπαίνει στο δωμάτιο, όπως ένας αρχαιολόγος σε μουσείο, όλα τον ενδιαφέρουν, αλλά τα έχει ξαναδεί.
Πλησιάζει να χαιρετήσει, ενώ εγώ προετοιμάζω τις ατάκες μου -μου τις ψιθυρίζει το διαβολάκι στον αριστερό μου ώμο ως άξιος υποβολέας. Χαιρέτησα πρώτη, αδιάφορα, και εξαφανίστηκα στην πρώτη πόρτα που βρήκα μπροστά μου ελπίζοντας να είναι η τουαλέτα. Φυσικά, δεδομένου ότι στο μικρό μας δραματάκι πρωταγωνιστώ εγώ, ήταν η κουζίνα...

3 Σχόλια:

At 10:35 π.μ., Blogger Taflinel έγραψε...

Το διαβολάκι δεν είναι συνήθως δεξιά;
Βλέπω ότι μαθαίνεις τα σημεία στίξης...
Άμα μάθεις και πότε χρησιμοποιείς τα πλάγια...

Α...και...αυτός χάνει...:)
Φλάακια...

 
At 2:40 μ.μ., Blogger vanesssa έγραψε...

"το είχα ανάγκη να τον δω ευτυχισμένο χωρίς εμένα"
Αν αυτό το εννοείς πραγματικά μπράβο σου,είσαι άξια αντιπρόσωπος του γυναικείου φύλου!

 
At 6:33 μ.μ., Blogger maya έγραψε...

Taf μου αυτό για το διαβολάκι το περίμενα και έχω έτοιμη απάντηση: εξαρτάται από που το κοιτάς... :P

 

Πείτε κι εσείς κάτι!

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα