frosted flake wood

"Άχρηστη Παρατήρηση Της Εβδομάδας"

23.2.05

"Ξέρεις ότι αν δεν ακουμπάς σωστά τα πόδια σου στο τραπεζάκι μπορεί να πάθεις τενοντίτιδα;"

"Stupid girl"

22.2.05

You pretend you're high
You pretend you're bored
You pretend you're anything
Just to be adored
And what you need
Is what you get

Don't believe in fear
Don't believe in faith
Don't believe in anything
That you can't break

You stupid girl
You stupid girl
All you had you wasted
All you had you wasted

What drives you on
Can drive you mad
A million lies to sell yourself
Is all you ever had

Don't believe in love
Don't believe in hate
Don't believe in anything
That you can't waste

You stupid girl
You stupid girl
Can't believe you fake it
Can't believe you fake it

Don't believe in fear
Don't believe in pain
Don't believe in anyone
That you can't tame

You stupid girl
You stupid girl
All you had you wasted
All you had you wasted

You stupid girl
You stupid girl
Can't believe you fake it
Can't believe you fake it

"stupid girl", Garbage

0 Σχόλια

"Λίγο ακόμα."

18.2.05

Στο όρια του χρόνου, λοιπόν. Στα όρια μου και τέλος ο διαγωνισμός.

" "Λίγο ακόμα και θα με είχες πληγώσει". Έτσι είπε και ομολογώ δεν τον κατάλαβα τότε. Πόσο είναι το λίγο ακόμα και πως το ορίζεις; Πόσα δευτερόλεπτα; Στο σημείο που έφτασα ξέρω: είναι η στιγμή εκείνη που νιώθεις ότι ο χρόνος σταματά και περιμένει εσένα να κάνεις την επόμενη κίνηση. Σου δίνει ένα μικρό προβάδισμα, έτσι χάριν εντυπωσιασμού, ώστε η νίκη να μοιάζει πιο θριαμβευτική. Μια πλασματική νίκη, εφόσον το "λίγο ακόμα" συνήθως ξεπερνά το κρίσιμο σημείο και όλα επιστρέφουν στην κανονική τους ροή. Αυτό που με έχει σώσει νομίζω μέχρι τώρα είναι ότι το δικό μου κρίσιμο σημείο έρχεται πολύ αργά στο χρονοδιάγραμμα, οπότε σώζω εαυτόν από πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Από τότε που έφυγες, φτάνω πάντα νωρίς στο σταθμό να πάρω το μετρό για τη δουλειά, περιμένοντας ότι κάτι θα συμβεί στην πορεία. Ότι πέρασες από μπροστά μου μόλις τώρα, ότι αν συνεχίσω να κοιτάω προς τα δεξιά θα φανείς, ότι αν αφήσω το συρμό να περάσει θα σε δω απέναντι. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει φυσικά. Στο μεσοδιάστημα, μέχρι να έρθει ο άλλος συρμός κάνω χαζομάρες. (Γνωρίζω ακριβώς πόσα πλακάκια έχει μήκος η αποβάθρα, αν σε ενδιαφέρει.)
Το καλό με το μετρό είναι ότι καταλαβαίνεις ότι έρχεται, όχι επειδή το βλέπεις ή το ακούς, αλλά επειδή το αισθάνεσαι μέσα σου σαν βόμβο, σαν ένα μήνυμα από το βάθη της γης. Τότε σηκώνομαι και ο χρόνος ξεκινά να μετρά αντίστροφα. Πάω στην άκρη-άκρη, μερικές φορές έχω το κουράγιο να περάσω την κόκκινη γραμμή, και κοιτάω κάτω. Εκείνη τη στιγμή έρχεται το "λίγο ακόμα". Τη στιγμή ακριβώς που το παίρνεις απόφαση ότι θα το κάνεις, ότι έτσι και αλλιώς δεν έχει νόημα και στο κάτω-κάτω ποιός θα νοιαστεί αν το κάνεις, ίσως να σε σιχτηρίσει καμιά καθαρίστρια που μετά θα πρέπει να καθαρίσει το χάος. Το κρίσιμο σημείο μου είναι λίγο μετά που περνάει ο συρμός, τότε που είναι πια αργά να ανταποκριθώ στην "γενναία" απόφαση. Ξέρεις γι'αυτό το λόγο σήμερα σκέφτηκα ένα κόλπο. Κάθε μέρα θα μετακινούμαι ένα πλακάκι δεξιότερα, σαν σε σκακιέρα. Η νίκη είναι θέμα στρατηγικής, τελικά."

0 Σχόλια

"Για να το λες εσύ..."

16.2.05

Προσέχεις έναν άνθρωπο και ξέρεις ότι αν δεν τον αγαπάς εσύ ποιός θα μπορούσε;

"Όταν είναι πολύ χαρούμενη φοράει διαφορετικό χρώμα κάλτσες, το ήξερες αυτό; ...και μερικές φορές, ειδικά το καλοκαίρι βάφει το μικρό της νύχι άσπρο, έτσι χωρίς λόγο. Μια φορά τη ρώτησα γιατί και της φάνηκε περίεργο, με ρώτησε γιατί δεν την ρωτάω το λόγο που δεν έβαψε και τα υπόλοιπα. Πολλές φορές δεν την καταλαβαίνω, είμαι τόσο σίγουρος ότι είναι πιο έξυπνη από μένα, αλλά πάλι μου φαίνεται ότι χρειάζεται βοήθεια, χωρίς να ξέρω σε τι. Καταφέρνει τα πάντα μόνη της, ή τουλάχιστον όσα προσπαθεί. Ξέρεις, φαντάζομαι ότι όταν δεν μπορεί να κάνει κάτι δεν το δοκιμάζει καν, μην νομίσει κανείς ότι είναι ανίκανη. Πάντα θέλει να δείχνει ανεξάρτητη... Μου έχει μάθει κάτι πολύ σημαντικό: ότι σε μερικές ερωτήσεις η απάντηση είναι "μπορεί". Αυτό συνήθως το λέει όταν θέλει να με προκαλέσει, να δει αν μπορώ να ανταποκριθώ στις δοκιμασίες της, αν είμαι ικανός. Συνήθως δεν το καταλαβαίνω ότι είναι δοκιμασία, άρα μέχρι τώρα πρέπει να με έχει απορρίψει ίσαμε είκοσι φορές! Δεν πιστεύει σχεδόν ποτέ ούτε τα μισά από όσα ακούει, είναι πολύ καχύποπτη, όμως θα την πείσω, θα δείς. Πιστεύω..."

2 Σχόλια

"Υπο έκδοση"

12.2.05

"Όσοι δρόμοι ακολούθησα ήταν μέρος μια τεράστιας λάνθασμένης διαδρομής, πλεγμένης μόνο για μένα. Όσοι με ακολούθησαν χάθηκαν στις σελίδες των δικών τους σκέψεων, ξεχνώντας με. Εγώ φταίω, που δεν ξέρω να διαβάζω άλλον από σένα. Όλοι ίδιοι, κυκλοφορούν κάθε πρώτη του μηνός, ιλουστρασιόν και χάρτινοι. Ιδιο Όνομα, άλλο τεύχος.
Πως είναι δυνατόν να έχω εμένα χωρίς εσένα;
Ποιό τεύχος ήσουν, γαμώτο;
Η έκδοση δεν σταματά ποτέ, μόνο εγώ κουράζομαι να διαβάζω.
Μέρες τώρα ψάχνω να βρω ποιό παραμύθι δεν πίστεψα και τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Αν ο κόσμος είναι το κουκλόσπιτο του Θεού, ας βάλει τη κούκλα μου πάλι πίσω στο κουτί. "Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται"
Αναπλάθεις και πουλάς την ίδια ιστορία, οι πρωταγωνιστές κλεμμένα είδωλα ξεχασμένων καιρών, σαν να προσπαθείς να ξορκίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό μαζί με μένα. Δεν γίνεται. Όσο αποτυγχάνεις με παρασύρεις μέσα σου, καταστρέφεσαι, πονάς, ξεχνάς, ξεχνάς, ξεχνάς... Κατηγορούμενος πάντα για το ίδιο έγκλημα."

μαζί.

0 Σχόλια

"Γράφεις και για μένα."

10.2.05

"Γύρισα στ’ αριστερό μου πλάι ν’ αποκοιμηθώ αγκαλιάζοντας με τα δυο χέρια την καρδιά μη φτερουγίσει και μ’ αφήσει, άκαρδο κτήνος, ανάσκελα με την πληγή να χάσκει ορθάνοιχτη κι εκτεθειμένη."
Αρετή

Αυτό. Απλά εγώ δεν βρίσκω λόγια...

0 Σχόλια

"Τι μπορείς να γράψεις σε μια χαρτοπετσέτα..."

7.2.05

Ένα τηλέφωνο.
Ένα όνομα.
Το μέρος.
Την ώρα.

... και μια απορία:

"Τώρα εγώ θα ζω μέχρι την Τετάρτη;"

4 Σχόλια

"Κακές σκέψεις...;"

4.2.05

Εύχομαι να ήσουν μια γυάλινη, διάφανη κούκλα.
Εμένα με φαντάζομαι να κρατάω ένα βότσαλο, μοναδικό.
Έτσι, να μπορώ μόνο εγώ να σε πληγώσω.
Άλλα όταν το κάνω να γίνεις κομμάτια.
Θέλω να σπάσεις σαν σταγόνες νερό.
Σαν δάκρυα.

0 Σχόλια

"Διάλογος"

1.2.05

-Γεια
-Γεια
-Τι κανεις; όλα καλά;
-...Να... εδώ... Εσύ;
-Μια χαρά! Με την Ψ τι γίνεται;
-Κανένα πρόβλημα, την άλλη εβδομάδα κλείνουμε χρόνο.
-Ααα ναι; μπράβο...μπράβο...
-Εσύ;
-Τι εγώ;
-Με αυτόν τον... Χ... Είστε ακόμα μαζί ε;
-Ναι, όλα καλά...
-Α εντάξει...
-Ρε χαθήκαμε.
-Ναι, πάει καιρός.
-Θυμάσαι πόσο ωραία περνούσαμε με τα παιδιά;
-Κρίμα ρε γαμώτο σκορπίσαμε.
-Πάνε χρόνια...
-Πάει καιρός...

-Ξέρεις τότε ήμουν πολύ ερωτευμένος μαζί σου.
-Τι λες; Δεν είναι δυνατόν...
-Όχι αλήθεια... απλά δεν ήθελα να σου δημιουργήσω πρόβλημα και γιαυτό δεν είπα τίποτα.
-Και γω. Θέλω να πω... έκανα καιρό να το ξεπεράσω...
-Σοβαρά;
-Ναι αλλά τώρα δεν έχει σημασία...
-Ναι τώρα δεν έχει σημασία...

(γιατί συμβαίνει, γιατί το είδα, γιατί σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν;)

7 Σχόλια

Maya

Περασμένα

Περασμένα Ξεχασμένα

"Άχρηστη Παρατήρηση Της Εβδομάδας"

"Stupid girl"

"Λίγο ακόμα."

"Για να το λες εσύ..."

"Υπο έκδοση"

"Γράφεις και για μένα."

"Τι μπορείς να γράψεις σε μια χαρτοπετσέτα..."

"Κακές σκέψεις...;"

"Διάλογος"

Links