Στο όρια του χρόνου, λοιπόν. Στα όρια μου και τέλος ο διαγωνισμός. " "Λίγο ακόμα και θα με είχες πληγώσει". Έτσι είπε και ομολογώ δεν τον κατάλαβα τότε. Πόσο είναι το λίγο ακόμα και πως το ορίζεις; Πόσα δευτερόλεπτα; Στο σημείο που έφτασα ξέρω: είναι η στιγμή εκείνη που νιώθεις ότι ο χρόνος σταματά και περιμένει εσένα να κάνεις την επόμενη κίνηση. Σου δίνει ένα μικρό προβάδισμα, έτσι χάριν εντυπωσιασμού, ώστε η νίκη να μοιάζει πιο θριαμβευτική. Μια πλασματική νίκη, εφόσον το "λίγο ακόμα" συνήθως ξεπερνά το κρίσιμο σημείο και όλα επιστρέφουν στην κανονική τους ροή. Αυτό που με έχει σώσει νομίζω μέχρι τώρα είναι ότι το δικό μου κρίσιμο σημείο έρχεται πολύ αργά στο χρονοδιάγραμμα, οπότε σώζω εαυτόν από πολύ δύσκολες καταστάσεις. Από τότε που έφυγες, φτάνω πάντα νωρίς στο σταθμό να πάρω το μετρό για τη δουλειά, περιμένοντας ότι κάτι θα συμβεί στην πορεία. Ότι πέρασες από μπροστά μου μόλις τώρα, ότι αν συνεχίσω να κοιτάω προς τα δεξιά θα φανείς, ότι αν αφήσω το συρμό να περάσει θα σε δω απέναντι. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει φυσικά. Στο μεσοδιάστημα, μέχρι να έρθει ο άλλος συρμός κάνω χαζομάρες. (Γνωρίζω ακριβώς πόσα πλακάκια έχει μήκος η αποβάθρα, αν σε ενδιαφέρει.) Το καλό με το μετρό είναι ότι καταλαβαίνεις ότι έρχεται, όχι επειδή το βλέπεις ή το ακούς, αλλά επειδή το αισθάνεσαι μέσα σου σαν βόμβο, σαν ένα μήνυμα από το βάθη της γης. Τότε σηκώνομαι και ο χρόνος ξεκινά να μετρά αντίστροφα. Πάω στην άκρη-άκρη, μερικές φορές έχω το κουράγιο να περάσω την κόκκινη γραμμή, και κοιτάω κάτω. Εκείνη τη στιγμή έρχεται το "λίγο ακόμα". Τη στιγμή ακριβώς που το παίρνεις απόφαση ότι θα το κάνεις, ότι έτσι και αλλιώς δεν έχει νόημα και στο κάτω-κάτω ποιός θα νοιαστεί αν το κάνεις, ίσως να σε σιχτηρίσει καμιά καθαρίστρια που μετά θα πρέπει να καθαρίσει το χάος. Το κρίσιμο σημείο μου είναι λίγο μετά που περνάει ο συρμός, τότε που είναι πια αργά να ανταποκριθώ στην "γενναία" απόφαση. Ξέρεις γι'αυτό το λόγο σήμερα σκέφτηκα ένα κόλπο. Κάθε μέρα θα μετακινούμαι ένα πλακάκι δεξιότερα, σαν σε σκακιέρα. Η νίκη είναι θέμα στρατηγικής, τελικά."
"Λίγο ακόμα."
18.2.05" "Λίγο ακόμα και θα με είχες πληγώσει". Έτσι είπε και ομολογώ δεν τον κατάλαβα τότε. Πόσο είναι το λίγο ακόμα και πως το ορίζεις; Πόσα δευτερόλεπτα; Στο σημείο που έφτασα ξέρω: είναι η στιγμή εκείνη που νιώθεις ότι ο χρόνος σταματά και περιμένει εσένα να κάνεις την επόμενη κίνηση. Σου δίνει ένα μικρό προβάδισμα, έτσι χάριν εντυπωσιασμού, ώστε η νίκη να μοιάζει πιο θριαμβευτική. Μια πλασματική νίκη, εφόσον το "λίγο ακόμα" συνήθως ξεπερνά το κρίσιμο σημείο και όλα επιστρέφουν στην κανονική τους ροή. Αυτό που με έχει σώσει νομίζω μέχρι τώρα είναι ότι το δικό μου κρίσιμο σημείο έρχεται πολύ αργά στο χρονοδιάγραμμα, οπότε σώζω εαυτόν από πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Από τότε που έφυγες, φτάνω πάντα νωρίς στο σταθμό να πάρω το μετρό για τη δουλειά, περιμένοντας ότι κάτι θα συμβεί στην πορεία. Ότι πέρασες από μπροστά μου μόλις τώρα, ότι αν συνεχίσω να κοιτάω προς τα δεξιά θα φανείς, ότι αν αφήσω το συρμό να περάσει θα σε δω απέναντι. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει φυσικά. Στο μεσοδιάστημα, μέχρι να έρθει ο άλλος συρμός κάνω χαζομάρες. (Γνωρίζω ακριβώς πόσα πλακάκια έχει μήκος η αποβάθρα, αν σε ενδιαφέρει.)
Το καλό με το μετρό είναι ότι καταλαβαίνεις ότι έρχεται, όχι επειδή το βλέπεις ή το ακούς, αλλά επειδή το αισθάνεσαι μέσα σου σαν βόμβο, σαν ένα μήνυμα από το βάθη της γης. Τότε σηκώνομαι και ο χρόνος ξεκινά να μετρά αντίστροφα. Πάω στην άκρη-άκρη, μερικές φορές έχω το κουράγιο να περάσω την κόκκινη γραμμή, και κοιτάω κάτω. Εκείνη τη στιγμή έρχεται το "λίγο ακόμα". Τη στιγμή ακριβώς που το παίρνεις απόφαση ότι θα το κάνεις, ότι έτσι και αλλιώς δεν έχει νόημα και στο κάτω-κάτω ποιός θα νοιαστεί αν το κάνεις, ίσως να σε σιχτηρίσει καμιά καθαρίστρια που μετά θα πρέπει να καθαρίσει το χάος. Το κρίσιμο σημείο μου είναι λίγο μετά που περνάει ο συρμός, τότε που είναι πια αργά να ανταποκριθώ στην "γενναία" απόφαση. Ξέρεις γι'αυτό το λόγο σήμερα σκέφτηκα ένα κόλπο. Κάθε μέρα θα μετακινούμαι ένα πλακάκι δεξιότερα, σαν σε σκακιέρα. Η νίκη είναι θέμα στρατηγικής, τελικά."
0 Σχόλια:
Πείτε κι εσείς κάτι!
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα