Σε ένα τετράδιο ξεκίνησα να γράφω, για να έχω κάτι να δώσω μετά. Το μετά δεν ήρθε και γέμισα μόνο μια σελίδα. Ότι σκέφτεσαι και ότι ποθείς είναι σε ένα δικό του σύμπαν χωρίς φωνή. Γι'αυτό και γω.
Κοιτάς στη λίμνη, ζαλίζεσαι, χάνεσαι και πέφτεις μέσα. Χωρίς φωνή και ποιος να σε σώσει. Είναι βράδυ, η λίμνη είναι μαύρη τρύπα και δίνη, όταν δεν είναι λίμνη είναι κλεψύδρα και βγαίνεις στην άλλη μεριά, από σένα προς τα σένα, αναδιπλώνεσαι προς τα μέσα. Και γελάει ενώ δεν είναι αστείο και παίζει ενώ δεν είναι παιχνίδι, αλλά είναι μόνο ένα τυφλό παιδί που δεν έχει άλλον ήχο από τον παφλασμό.
Πόρτες που ανοίγουν μόνες τους στο σκοτάδι. Και λες θα μαι μόνη μου σε μερικές μέρες και τρομάζεις. Όλα τα τέρατα των παραμυθιών και όλοι οι κακοί θα έρθουν να σε φάνε. Θα εξαφανιστείς και δεν θα σε βρεί κανείς. Κανείς δεν θα μάθει και κανείς δεν θα θυμάται.
Συγχαρητήρια Λατρεία μου, τα 'βωσες όλα. =) Ελπίζω και γω να μπορώ.
"Marie"
22.7.09Κοιτάς στη λίμνη, ζαλίζεσαι, χάνεσαι και πέφτεις μέσα. Χωρίς φωνή και ποιος να σε σώσει. Είναι βράδυ, η λίμνη είναι μαύρη τρύπα και δίνη, όταν δεν είναι λίμνη είναι κλεψύδρα και βγαίνεις στην άλλη μεριά, από σένα προς τα σένα, αναδιπλώνεσαι προς τα μέσα. Και γελάει ενώ δεν είναι αστείο και παίζει ενώ δεν είναι παιχνίδι, αλλά είναι μόνο ένα τυφλό παιδί που δεν έχει άλλον ήχο από τον παφλασμό.
Πόρτες που ανοίγουν μόνες τους στο σκοτάδι. Και λες θα μαι μόνη μου σε μερικές μέρες και τρομάζεις. Όλα τα τέρατα των παραμυθιών και όλοι οι κακοί θα έρθουν να σε φάνε. Θα εξαφανιστείς και δεν θα σε βρεί κανείς. Κανείς δεν θα μάθει και κανείς δεν θα θυμάται.
Συγχαρητήρια Λατρεία μου, τα 'βωσες όλα. =) Ελπίζω και γω να μπορώ.
0 Σχόλια:
Πείτε κι εσείς κάτι!
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα