<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d9322014\x26blogName\x3dFrosted+Flake+Wood\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://ffwood.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://ffwood.blogspot.com/\x26vt\x3d-7538618771097144035', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

""Όνειρο II"

27.9.05
H μαμά, όταν μικρή με ξυπνούσαν οι εφιάλτες μέσα στη νύχτα, μου έλεγε πάντα να της πω τι ονειρεύτηκα όσο φοβερό και να ήταν, γιατί αυτό ήταν ο μόνος τρόπος να μην το ξαναδώ. Τα πιο τρομακτικά όνειρα τα έλεγα στο αρκουδάκι μου.
Ξύπνησα και ένιωσα κάτι να στάζει από το ταβάνι. Απλωσα το χέρι μου να ανάψω το φως και ένιωσα τα δάχτυλά μου κολλημένα μεταξύ τους. Κοίταξα τριγύρω και παντού στους τοίχους έτρεχαν ρυάκια από αίμα. Προσπάθησα να φωνάξω αλλά δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου. Προσπάθησα να σηκωθώ και έπεσα κάτω. Στα πόδια μου δεν είχα πια κόκκαλα, σαν να ήταν φτιαγμένα από πλαστελίνη. Πεσμένη στο πάτωμα και ανίκανη να κουνηθώ, παγιδευμένη μες τον ίδιο μου τον εαυτό, ένιωθα σιγά σιγά το δωμάτιο να γεμίζει. Τα μάτια μου από τον τρόμο έμεναν πάντα ανοιχτά μέχρι που όλα έγιναν κόκκινα.
Ξύπνησα στο πάτωμα τυλιγμένη με το σεντόνι.

3 Σχόλια:

At 11:59 π.μ., Blogger Συνήθης Ύποπτη έγραψε...

Δε σε πειράζει που όσο το διάβαζα είχα ένα σατανικό χαμόγελο, σκεφτόμουν ήδη το Soundtrack κι ετοίμαζα την κάμερα, έτσι;

Όοοοχι, βέβαια!

 
At 12:51 π.μ., Blogger maya έγραψε...

φυσικά και όχι...
Αλλά να βρούμε καλή πρωταγωνίστρια!

 
At 12:36 π.μ., Blogger . έγραψε...

μια φορά είχα δει ότι με έιχαν απαγάγει και με έβαλαν σ ένα δωμάτιο ίδιο με το δικό μου με δεμένα τα ΄χερια. ξύπνησα τρομοκρατημένη και ήμουν σίγουρη ότι το όνειρο ήταν αλήθεια. μετά από λίγη (αλλά βασανιστική) ώρα κατάλαβα ότι τα χέρια μου είχαν δεθεί πίσω απ το κεφάλι μου με το σεντόνι..

 

Πείτε κι εσείς κάτι!

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα