Γύρισα από τα Κύθηρα και τα δύσκολα είχαν σχηματίσει σωρό στο γραφείο μου. Και κει πάνω από το σωρό, η φωτογραφία μας, ένα μακρινό καλοκαίρι στην αυλή της θειας μας στη βρύση, και οι τέσσερεις με στραβά δόντια και αληθινά χαμόγελα. Μεγαλώσαμε ρε παιδί και χαθήκαμε. Είχα δυο χρόνια να δω εσένα και τον αδερφό σου, ήξερα τι έκανες, ηξερες τι έκανα έτσι και αλλιώς το σόι είναι σόι, δεν χανόμαστε. Είχες προβλήματα υγείας και το ήξερα, ίσως γιαυτό απομακρυνόμουν πάντα, επειδή φοβόμουν. Αλλά ήσουν καλά ρε γαμώτο. Μέχρι που δεν είσαι. Αυτό που με στεναχωρεί είναι που μου στερήθηκε το αντίο. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι κάθε φορά που σε σκεφτόμουν δεν το ήξερες, που κατέβασα το ακουστικό κάνα δυο φορές και δεν έκανα το τηλεφώνημα. Τώρα μου λείπεις στα αλήθεια.
"Καλό Καλοκαίρι"
30.8.05Αυτό που με στεναχωρεί είναι που μου στερήθηκε το αντίο. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι κάθε φορά που σε σκεφτόμουν δεν το ήξερες, που κατέβασα το ακουστικό κάνα δυο φορές και δεν έκανα το τηλεφώνημα. Τώρα μου λείπεις στα αλήθεια.
0 Σχόλια:
Πείτε κι εσείς κάτι!
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα