Κούκλα η Πάτρα, κούκλος και ο Τοντ. Επιστροφή στη βάση και ξεκινάμε για νέα ταξίδια. Με το νου. Καλά είναι και αυτά. Βαρετά όμως. Είναι εκνευριστικό όταν οι άλλοι παραλογίζονται, αλλα είναι πολύ απολαυστικό το να μη λες τίποτα. Κατευθείαν γίνεσαι παρατηρητης. (Σ' ακούω "πες-το-και-μπορεί-να-το-πιστέψεις", παραλογίζεσαι και του λόγου σου και το ξέρεις. Μπορεί και να θες όμως.) Ακολουθώ χιλιομετρα πίσω. Παλιά νόμιζα πως άμα με άφηναν όλοι ήσυχη δεν θα με πλήγωνε κανένας, αλλά σιγά σιγά καταλαβαίνω πως δεν είναι αυτό. Έχει πλάκα τελικά να προσπαθούν να σε νιώσουν και να μην μπορούν. Ακόμα και όταν εξηγείς τα πάντα, τα πάντα ξεκάθαρα και ανοιχτα. Για μία ακόμα φορά δεμπειράζει. Δεν θα πάω λοιπόν όσο και να θέλω. Θα μείνω εκτός εκούσια και ας πεθαίνω μόνη μου. Καλά δεν είμαι και μόνη μου, μόλις έφυγαν τα παιδιά. Χλιαρά θα τη βγάλουμε. Ο,τι ήθελα πάντα το έχω σε μικρές δόσεις κάθε μέρα. Νομίζω τελικά τα κατάφερα και χωρίς προσπάθεια. "...και έχεις τα πάντα. Το ξέρεις. Το ξέρω. Αλλά εγώ έχω εσένα. Δεν είναι θέμα κτήσης ή εγωισμού. Τα άρωμα του καπνού στα χέρια σου και το φιλί σου στο λαιμό η υπογραφή, όσο και αν φοβηθείς μετά. Τα μπλεγμένα δάχτυλα και οι απαιτήσεις δεν είναι μακριά, απλά ακολούθα το δρόμο από χρυσό (μίλια μακριά από το Κάνσας, Ντόροθι), την ακτίνα που φανερώνει ότι το τίποτα που έβλεπες τόσο καιρό ήταν τελικά σκοτάδι."
"Τελεία."
4.7.05Είναι εκνευριστικό όταν οι άλλοι παραλογίζονται, αλλα είναι πολύ απολαυστικό το να μη λες τίποτα. Κατευθείαν γίνεσαι παρατηρητης. (Σ' ακούω "πες-το-και-μπορεί-να-το-πιστέψεις", παραλογίζεσαι και του λόγου σου και το ξέρεις. Μπορεί και να θες όμως.)
Ακολουθώ χιλιομετρα πίσω. Παλιά νόμιζα πως άμα με άφηναν όλοι ήσυχη δεν θα με πλήγωνε κανένας, αλλά σιγά σιγά καταλαβαίνω πως δεν είναι αυτό. Έχει πλάκα τελικά να προσπαθούν να σε νιώσουν και να μην μπορούν. Ακόμα και όταν εξηγείς τα πάντα, τα πάντα ξεκάθαρα και ανοιχτα. Για μία ακόμα φορά δεμπειράζει.
Δεν θα πάω λοιπόν όσο και να θέλω. Θα μείνω εκτός εκούσια και ας πεθαίνω μόνη μου. Καλά δεν είμαι και μόνη μου, μόλις έφυγαν τα παιδιά. Χλιαρά θα τη βγάλουμε. Ο,τι ήθελα πάντα το έχω σε μικρές δόσεις κάθε μέρα. Νομίζω τελικά τα κατάφερα και χωρίς προσπάθεια.
"...και έχεις τα πάντα. Το ξέρεις. Το ξέρω. Αλλά εγώ έχω εσένα. Δεν είναι θέμα κτήσης ή εγωισμού. Τα άρωμα του καπνού στα χέρια σου και το φιλί σου στο λαιμό η υπογραφή, όσο και αν φοβηθείς μετά. Τα μπλεγμένα δάχτυλα και οι απαιτήσεις δεν είναι μακριά, απλά ακολούθα το δρόμο από χρυσό (μίλια μακριά από το Κάνσας, Ντόροθι), την ακτίνα που φανερώνει ότι το τίποτα που έβλεπες τόσο καιρό ήταν τελικά σκοτάδι."
2 Σχόλια:
Στη γυάλα λοιπόν, στη γυάλα.
"κούκλα η Πάτρα" ?
εγώ γιατί δεν το χω πάρει χαμπάρι ακομα?? :)
Πείτε κι εσείς κάτι!
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα