<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d9322014\x26blogName\x3dFrosted+Flake+Wood\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://ffwood.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://ffwood.blogspot.com/\x26vt\x3d-7538618771097144035', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>
<< Home

Maya

Πρέπει να με μπέρδεψαν με τη μέλισσα.Θα έλεγα ότι είναι τα φτερά που οδήγησαν στο συμπέρασμα... ή το γεγονός ότι δεν έχει καταλάβει κανείς τι ζώο είμαι!

View my complete profile

Περασμένα

"Κατάρα"
"Ξέχασα"
"Ξανά..."
"... and stay out"
"Πόρτες από τούβλα"
"Τι θα το κάνεις το χταπόδι;"
"Sammy"
"Zephyr Song"
"Απόδοση"
"Παρουσιάστε"

Περασμένα Ξεχασμένα

11/01/2004 - 12/01/2004
12/01/2004 - 01/01/2005
01/01/2005 - 02/01/2005
02/01/2005 - 03/01/2005
03/01/2005 - 04/01/2005
04/01/2005 - 05/01/2005
05/01/2005 - 06/01/2005
06/01/2005 - 07/01/2005
07/01/2005 - 08/01/2005
08/01/2005 - 09/01/2005
09/01/2005 - 10/01/2005
10/01/2005 - 11/01/2005
11/01/2005 - 12/01/2005
12/01/2005 - 01/01/2006
01/01/2006 - 02/01/2006
02/01/2006 - 03/01/2006
03/01/2006 - 04/01/2006
04/01/2006 - 05/01/2006
05/01/2006 - 06/01/2006
06/01/2006 - 07/01/2006
10/01/2006 - 11/01/2006
06/01/2009 - 07/01/2009
07/01/2009 - 08/01/2009
10/01/2009 - 11/01/2009
06/01/2010 - 07/01/2010

"Όνειρο"

21.7.05
Κρατάει σφιχτά το λουρί του μικρού της κανίς, τα τακούνια της χτυπούν το μάρμαρο γρήγορα, θυμωμένα.
"Που πάτε δεσποινίς;"
Δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει στον θυρωρό. Το δρόμο τον ήξερε καλά, τον είχε περπατήσει τόσες φορές. Αυτή και ποιος ξέρει πόσες άλλες άκουσαν τις ίδιες ψεύτικες υποσχέσεις. Ο φωτογράφος είναι ξαπλωμένος στο βάθος, σε μία αιώρα, μέρος του σκηνικού της τελευταίας φωτογράφισης: "Η όαση των λεγεωνάριων", σκόρπια γύρω του περικεφαλαίες, περικνημίδες και ψεύτικα ξίφη.Ο θυμός της κοπάζει για ένα δευτερόλεπτο, ίσα ίσα να επανέλθει με ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Πλέον δε βλέπει μπροστά της από το μίσος, δεν ελέγχει τον εαυτό της. Παίρνει ένα ξίφος και το ρίχνει επάνω του με μανία. Δεν τα καταφέρνει με την πρώτη, το ξίφος είναι ψεύτικο και αμβλύ. Με την παλάμη της κάθετα στη λαβή ρίχνει όλο της το βάρος πάνω του και νιώθει το αίμα να κυλά ανάμεσα στα δάχτυλά της. Οι κραυγές της ήταν πιο δυνατές από τις δικές του. "Πάντα έτσι ήταν." σκέφτηκε ειρωνικά. Τα μάτια του, γαλάζια και ορθάνοιχτα κοιτούσαν πάνω από τον ώμο της, πάνω από αυτή, πέρα από αυτή. Η τρέλα της ψιθύρισε ότι την κοροιδεύουν και χώνει τα ήδη ματωμένα της δάχτυλα στις κόχες τους τραβώντας τα, ξεριζώνοντάς τα.
"Πως τολμάς να με ειρωνεύεσαι παλιομαλάκα;" τα δάκρυά πλέον κυλουν στο λαιμό της. Ασταμάτητα... Ανοίγει τις χούφτες της και το περιεχόμενο τους χαράζει δύο κόκκινους δρόμους στο πάτωμα.
Το κανίς με τη γλώσσα έξω, κουνώντας την ουρά πλησιάζει την κυρά του.
Παραπατώντας, με τα μαλλιά της κολλημένα στο μέτωπο από τον ιδρώτα βγάζει τα σωθικά της σε μια γωνιά, αφήνοντας το αιμάτινο αποτύπωμα της παλάμης της στον τοίχο.

"Γύρισα"

19.7.05
Αυτό μέχρι να μου σταλούν οι δικές μου φωτογραφίες...

"Χεχεχε"

12.7.05
Μη με ψάχνετε... Πάω διακοπές!!!!

Ι'll be back!

"Και Τι Έγινε;"

11.7.05
Να γράψω για τα βαλς που δεν χόρεψες μικρή μου;
Είναι από αυτές τις ιστορίες που λιώνουν τα σιδερένια παπούτσια. Ή μάλλον δεν είναι ιστορία, είναι περισσότερο απογοήτευση... ούτε απογοήτευση, μάλλον... δε ξέρω τι είναι. Δεν είναι κούραση. Δεν είναι αυτό που είπες χθες στο msn εσύ...
"Τι σκατά έχεις τότε;" και "Γιατί μας τα πρήζεις;".
Περπατάει έξω από το δωμάτιο, θεέ μου να μη μπει να μη μπει...
Σε θυμάμαι που είπες... Ας είναι. Ξέρεις πόσα μου έχουν πει και τα έχουν πάρει πίσω; Αν ήξερες θα πρόσεχες. Ω ναι, γιαυτό βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Θα πρόσεχεις τώρα...

"She Will Be"

9.7.05
Δεν το έκανα επίτηδες. Σε κοίταξα και χαμογέλασα. Είπα καλημέρα.
"Μου έφτιαξες τη μέρα"
Μου έφτιαξες τη μέρα. Αλήθεια. Ένας άγνωστος μου είπε ότι του έφτιαξα τη μέρα. Όλη μου τη ζωή αυτό ήθελα γαμώτο. Να σας φτιάχνω τη μέρα. Κανένας σας δεν μου έκανε τη χάρη. Κανένας. Μόνο ένας άγνωστος. Αλλα "us clowns" έτσι είμαστε. Το μόνο που θέλω είναι να μην με πειράζετε. Μόνο αυτό. Και αν σε κάποια στιγμή σε κάνω και γελάσεις να το θυμάσαι. "Αντε και γαμήσου τώρα".

ΥΓ: I like people who can take a hint...
ΥΓ2:Thanks.

"Σσσσ..."

7.7.05
Είναι ωραίο να γυρνάς σπίτι με τα πέδιλα στο χέρι, να ανεβαίνεις προσεκτικά τις σκάλες μην σε ακούσει κανείς. Είναι ωραίο πάλι να τριγυρνάς σε μία παραλία με τα πέδιλα στο χέρι, η μουσική απο πάνω και τα φώτα, ένα άλλο χέρι στο δικό σου σε κρατά στην πραγματικότητα...

κρυφά ταλέντα: 1 (κάνω κόμπο το κοτσάνι από το κεράσι με τη γλώσσα- Τwin Peaks, για τους γνωρίζοντες)

"Να Μπορούσα"

5.7.05
Αν ήσουν σύννεφο, τι σχήμα θα είχες;
Αν ήσουν δάκρυ, τι σχήμα θα είχες;
Αν ήσουν όνειρο, πως θα ξυπνούσα;
Αν έλειπες, που θα σε έβρισκα;
Αν δε βαριόμουν, τι θα έκανα;
Αν ήσουν μονοπάτι, που θα οδηγούσες;
Αν ήσουν καθρέφτης, τι θα μου έδειχνες;
Αν ήσουν σεντόνι, τι θα έκρυβες;
Αν μπορούσα να πετάξω, που θα πήγαινα;
Αν σε ακολουθούσα, που θα με έβγαζες;
Αν μπορούσες, πως θα με σκότωνες;
Αν σε κρατούσα, τι θα άφηνα;
Αν απαντούσες, τι θα έλεγες;
Αν ήξερες τα πάντα, τι θα ρωτούσες;
Αν ήθελες να μάθεις , τι θα ρωτούσες;
Αν μπορούσες, τι θα έκανες;
Αν σε έπαιρνε, τι θα έκανες;
Αν σε έδιωχνα, θα ξαναγύριζες;
Αν δεν με άκουγες, τι θα έλεγα;
Αν στο ζητούσα, μεχρι που θα έφτανες;
Αν μπορούσα, τι θα έκανα;
Αν είχα επιλογή, τι θα διάλεγα;

Αστο, μην απαντάς. Είναι πολύ νωρίς καρδιά μου για τέτοια. Θα μάθουμε σιγά σιγά.

"Τελεία."

4.7.05
Κούκλα η Πάτρα, κούκλος και ο Τοντ. Επιστροφή στη βάση και ξεκινάμε για νέα ταξίδια. Με το νου. Καλά είναι και αυτά. Βαρετά όμως.
Είναι εκνευριστικό όταν οι άλλοι παραλογίζονται, αλλα είναι πολύ απολαυστικό το να μη λες τίποτα. Κατευθείαν γίνεσαι παρατηρητης. (Σ' ακούω "πες-το-και-μπορεί-να-το-πιστέψεις", παραλογίζεσαι και του λόγου σου και το ξέρεις. Μπορεί και να θες όμως.)
Ακολουθώ χιλιομετρα πίσω. Παλιά νόμιζα πως άμα με άφηναν όλοι ήσυχη δεν θα με πλήγωνε κανένας, αλλά σιγά σιγά καταλαβαίνω πως δεν είναι αυτό. Έχει πλάκα τελικά να προσπαθούν να σε νιώσουν και να μην μπορούν. Ακόμα και όταν εξηγείς τα πάντα, τα πάντα ξεκάθαρα και ανοιχτα. Για μία ακόμα φορά δεμπειράζει.
Δεν θα πάω λοιπόν όσο και να θέλω. Θα μείνω εκτός εκούσια και ας πεθαίνω μόνη μου. Καλά δεν είμαι και μόνη μου, μόλις έφυγαν τα παιδιά. Χλιαρά θα τη βγάλουμε. Ο,τι ήθελα πάντα το έχω σε μικρές δόσεις κάθε μέρα. Νομίζω τελικά τα κατάφερα και χωρίς προσπάθεια.
"...και έχεις τα πάντα. Το ξέρεις. Το ξέρω. Αλλά εγώ έχω εσένα. Δεν είναι θέμα κτήσης ή εγωισμού. Τα άρωμα του καπνού στα χέρια σου και το φιλί σου στο λαιμό η υπογραφή, όσο και αν φοβηθείς μετά. Τα μπλεγμένα δάχτυλα και οι απαιτήσεις δεν είναι μακριά, απλά ακολούθα το δρόμο από χρυσό (μίλια μακριά από το Κάνσας, Ντόροθι), την ακτίνα που φανερώνει ότι το τίποτα που έβλεπες τόσο καιρό ήταν τελικά σκοτάδι."

Links

Αρετή
Αντιγόνη
Ανισόρροπος
Συνήθης Ύποπτη
Αρκούδος
Estarian
Pegasus
Vague Tourist
Wisdom